Aju oude snelkookpan

De één zweert bij een varkenspoot, de ander doet het met schouderkarbonade en een derde houdt hem dierloos. Voor sommigen is-ie niet compleet zonder uien, anderen houden het bij heel veel prei. Laurier en selderij gaat er bij bijna iedereen in, maar peterselie en tijm zijn ook niet ongebruikelijk. En in de Surinaamse versie mag een madame Jeanette-pepertje niet ontbreken. Zo heeft iedere erwtensoepkok z’n eigen erwtensoeprecept. U wilde het mijne, althans, een aantal van u vroeg mij er aandacht aan te besteden in onze klassiekerreeks, en dit pré-sinterklaasweekeinde leek mij daarvoor een uitgelezen moment.

Maar voor we de erwten gaan opzetten wil ik nog even terugkomen op een recept van een maand geleden, namelijk de ragù alla Genovese uit de krant van 22 oktober. Met het oog op de energiecrisis had ik deze pastasaus, waarin klapstuk gaat en die normaal gesproken een uur of drie à vier op het vuur moet staan, gemaakt in mijn stokoude snelkookpan. Vervolgens had ik u hier instructies gegeven voor zowel de bereiding in een gewone als in een snelkookpan. Ik kreeg een aantal enthousiaste mails van lezers die zich aan dit verrukkelijke gerecht hadden gewaagd, dus ik dacht: dat zit wel snor. Maar toen meldde zich een lezer via Instagram.

Of mijn snelkookpan het nog wel goed deed, informeerde ze. In haar eigen, moderne Fissler-pan met instelbare druk was klapstuk al in 20 minuten gaar. Versus mijn 60 minuten. Geweekte bonen, zo schreef ze ook nog, waren bij haar binnen 10 minuten al bijna tot moes gekookt. Toen ik dat las wist ik dat het tijd was om afscheid te nemen van mijn gekoesterde, merkloze, gebutste, de helft van een handvat missende, enkele decennia geleden op een Franse vide-grenier op de kop getikte hogedrukpan. Vervolgens vroeg ik op Twitter welke snelkookpan ik dan het beste kon kopen, en ik zal u de details besparen maar het einde van het verhaal is dat ik vorige week geen snelkookpan aanschafte maar een zogeheten Instant Pot.

De Instant Pot – een merk, geen soortnaam – is een elektrisch kooktoestel dat claimt zo’n beetje alles te kunnen behalve de hond voor je uitlaten. Snelkoken, maar ook juist slow cooken, rijst koken, yoghurt maken, verzin het maar. Die van mij heeft ook nog een sousvide-, airfry- en dehydrateerfunctie en je schijnt er zelfs een hele kip in te kunnen braden; het is bijna niet te geloven. Ik heb hem pas een week in huis, veel te kort om er hier van te kunnen getuigen, maar ik beloof u bij deze dat ik er ergens in het nieuwe jaar op terug zal komen, zodra ik het gevoel heb dat ik dit monster – het is echt een bakbeest en ik heb nog geen idee waar in mijn keuken ik hem moet laten – een beetje getemd heb.

Waarom ik er nu toch alvast over begonnen ben? Omdat ik u dus wil waarschuwen dat die ragù alla Genovese misschien wel wat korter in uw snelkookpan kan. En omdat ik u het erwtensoeprecept van vandaag ook op twee manieren wil aanreiken, in een gewone én in een snelkookversie. Want oh ja, we zijn vandaag heel veel vliegen in één klap aan het vangen: er waren ook meerdere lezers die me vroegen om recepten voor in de snelkookpan. Alleen de lezer die vroeg om vegetarische snert moet ik teleurstellen. We houden het vandaag traditioneel. Maar een goede vegaversie blijft gewoon op de verzoekjeslijst staan, hoor. Op een dag is-ie aan de beurt.

Janneke Vreugdenhil