‘We gaan maar één keer per jaar uit eten’

Melina: „Marc en ik zijn nogal druk met de zorg voor drie kinderen en het zoeken naar een betere balans in ons leven. Ik heb in april een online coachingspraktijk opgezet waarin ik vrouwen help meer grip te krijgen op hun financiën. Ik zie te vaak dat ze in een baan of relatie blijven steken om hun rekeningen te kunnen betalen. Doodzonde, dat kan anders. Daarnaast werk ik op de salarisadministratie van een uitzendorganisatie.”

Marc: „Ik heb lang in de horeca gewerkt, vaak als sommelier in een hotel-restaurant. Ik werkte vijf dagen per week, maar qua uren kwam het neer op zeven dagen. De balans was niet goed. Daarom heb ik de horeca vaarwel gezegd en werk ik nu alweer acht jaar in loondienst als keukenontwerper.”

Melina: „Het liefst zouden we mijn bedrijf samen uitbreiden. Dan kan Marc de website doen en ik de coachingsgesprekken. Maar dat levert nu nog niet genoeg inkomen op.”

Marc: „Melina heeft altijd ideeën, ik ben meer van de uitvoering.”

Melina: „Terwijl Marc een klus afmaakt, ben ik al met een volgend idee bezig. Over vier jaar moet ons bedrijf wel op poten staan, want dan willen we op wereldreis met de kinderen. Tijdens die reis wil ik onze onderneming online blijven runnen. Dus we gaan de komende vier jaar veel sparen.”

Marc: „Na die reis beginnen we aan een nieuwe levensfase. Weg uit de ratrace, dat is het doel.”

Melina: „Alleen al van het idéé dat ik tot mijn 67ste hetzelfde leven moet leiden, raak ik in paniek.”

Marc: „En we willen de kinderen ook andere culturen laten zien.”

Melina: „Het is goed voor hen te ontdekken wat er nog meer in de wereld is.”

Rommelmarkten

Melina: „Ik kreeg mijn eerste kind toen ik 20 was. Ik wilde graag jong moeder worden. Ik had zelf een jonge vader, die een soort maatje voor me was. Ik zag veel praktische voordelen: je hebt meer energie, ik zou jong oma worden en mijn oma zou mijn kinderen nog meemaken. Helaas liep de relatie met mijn partner in 2011 stuk.”

Marc: „Ik ging erg op in mijn horecawerk. Ik was een einzelgänger en leefde buiten iedereen om, werkte meestal als anderen vrij waren. Dat maakte dat ik me erg alleen voelde. Ik begon me te realiseren wat belangrijk is in het leven. Toen ik Melina leerde kennen en we samen een kind kregen, kreeg ik ook andere verantwoordelijkheden, moest ik meer thuis zijn. Toen ben ik overgestapt naar een vaste baan. Dat betekende wel minder inkomen.”

Melina: „En dat terwijl ik een ton schuld had overgehouden aan de scheiding doordat ons huis door de economische crisis flink in waarde was gedaald. Een van de eerste dingen die ik Marc moest vertellen, was: ik heb twee kinderen en een grote schuld.”

Marc: „Ik woonde anti-kraak in Amsterdam en had maar weinig spullen. Ik heb toen een goedkoop huis gekocht waar we met z’n allen konden wonen.”

Melina: „Toen zijn we begonnen met het afbetalen van mijn schuld. Zo verhuurden we het huis tijdens onze vakantie en verkocht ik spullen op rommelmarkten en op Marktplaats, zoals mijn trouwjurk.”

Marc: „Sinds vorig jaar zijn we klaar met afbetalen. Al met al zijn we er tien jaar mee bezig geweest.”

Melina: „Voordat ik Marc leerde kennen, dacht ik dat ik de rest van mijn leven onder die schuld gebukt zou gaan.”

Kamperen

Marc: „Ik kan heel goed zuinig leven. Aan een dak en eten heb ik genoeg.”

Melina: „Dat heb ik echt moeten leren van Marc. Voordat ik hem kende, moest ik er niet aan dénken tweedehands kleding te kopen.”

Marc: „Al onze meubels zijn tweedehands. Wat Nederlanders weggooien, heeft vaak nog waarde.”

Melina: „De eerste keer dat we gingen kamperen, moest ik hard huilen. Ik dacht: moet ik in die tent slapen? Achteraf is het een van de mooiste vakanties ooit geweest. We doen niet anders meer.”

Marc: „Ik vond Melina behoorlijk over het paard getild.”

Melina: „Mijn grootouders, die me deels hebben opgevoed, waren welgesteld en namen mij elk jaar zes weken mee naar Griekenland, waar mijn vader woonde. Ze hadden daar een eigen huis.”

Marc: „Melina had al vijftig keer gevlogen voordat ik in een vliegtuig zat.”

Melina: „Ik leefde met het idee dat ik op mijn twintigste miljonair zou zijn. Mijn moeder had het niet breed en ik wilde koste wat kost voorkomen dat mij dat ook zou gebeuren. In plaats daarvan kreeg ik dus schulden. Dat was een enorme teleurstelling.”

Marc: „Jij bent kleine dingen veel meer gaan waarderen. We gaan bijvoorbeeld maar één keer per jaar uit eten. En door corona zijn we heel creatief geworden in onze vrijetijdsbesteding. We ruilen vaak spelletjes met de buren.”

Melina: „Vorig jaar hebben we een appartement gekocht voor de verhuur. Dat levert ook inkomen op. Voor mij was dat een nieuwe bladzijde, maar we hebben het niet gevierd, omdat mijn vader toen op zijn 56ste overleed aan corona.”

Marc: „Die gebeurtenis en het overlijden van de vriend van Melina’s moeder, op zijn 60ste, hebben ons aan het denken gezet. Je kunt dus je hele leven hard werken en dan plotseling overlijden. Zo zijn we op het idee van een wereldreis gekomen.”

Melina: „Ja, we willen het nú meemaken. Samen tijd spenderen is belangrijker dan een nieuwe bank van 4.000 euro of een nieuwe auto.”