Rina Sawayama brengt queer anthems, countryballads, Britneyaanse pop en metalgitaren

Een maniakale slechterikenlach die naadloos overgaat in een diva-uithaal: Rina Sawayama is geen alledaagse popzangeres. Ze mengt Britneyaanse pop uit de jaren nul met metalgitaren, of schrijft een queer anthem in de vorm van een countryballad. Eigenzinnig, uitgesproken, soms mierzoet en soms venijnig: Rina Sawayama is niet mainstream, maar een popster voor liefhebbers. Haar recente album Hold The Girl is voor de zangeres een vorm van muzikale therapie, met bombastische popliedjes over het vergeven van je ouders en het omarmen van je innerlijke kind.

Op dinsdagavond stond Sawayama in een uitverkochte Ronda, de grote zaal van TivoliVredenburg, Utrecht. Gelukkig maar, want het was nog even spannend of het concert überhaupt door zou gaan. Normaliter deelt de zangeres het podium met een gitarist, een drummer en twee dansers, maar die avond waren drie van de vier ziek. Alleen Emily Rosenfield op gitaar was nog over. Dat moest behoorlijk zenuwslopend zijn, want een popshow als deze is tot in de puntjes voorbereid, met weinig ruimte voor wijzigingen te elfder ure. Sawayama wilde het concert echter koste wat kost laten doorgaan.

Lees ook: Laatbloeier Rina Sawayama staat ineens naast sterren als Lady Gaga en Elton John

Ze compenseerde de weggevallen showelementen met haar charisma. Moeiteloos wond Sawayama het publiek om haar vinger, en ja, die uithalen klonken live ook goed. Ze nam zo nu en dan een moment om te praten over haar persoonlijke band met de liedjes, de lessen die ze leerde in (niet-muzikale) therapie, en haar doel voor vanavond: „Muziek heeft genezende krachten. Ik wil dat iedereen vanavond gelukkiger naar huis gaat, more yourself, more healed.” Een beetje feelgood is het wel, bijna klef, maar omdat haar liedjes vaak een duister, bijtend randje hebben, zijn het zoet en het zuur uiteindelijk prima in balans.

Het ontbreken van de drummer was voor de muzikale dynamiek wel een klein gemis, maar erger zou het zijn geweest als gitarist Rosenfield was weggevallen: rockriffs en gitaarsolo’s zijn een kenmerkend onderdeel van Sawayama’s sound.

Het stond Rina Sawayama eigenlijk wel, zo’n lossere show: ze stapte zelfverzekerd als een catwalkmodel over het podium, maakte veel contact met de gillende fans op de eerste rijen, en giechelde charmant als ze eventjes haar tekst kwijt was: „Dat is nog nooit eerder gebeurd!” Aan het einde van het concert gaf Sawayama toe erg nerveus te zijn geweest vanwege de omstandigheden. Een sterke show geven ondanks alles: dan ben je een echte diva.

https://www.youtube.com/watch?v=ekauErew4Bs

Bekijk een overzicht van onze recensies over pop, jazz en world