Voormalig langeafstandszwemmer Diana Nyad moppert de hele tijd op de middelmaat die haar omringt. Waarom streven niet meer mensen naar iets hogers of beters? Als de wat narcistische vrouw die meerdere records brak zestig wordt, gaat een oud idee knagen: zal het haar nu wel lukken om van Cuba naar Florida te zwemmen? Als jonge marathonzwemmer deed ze al eens een poging de tocht van 180 kilometer door wateren met gevaarlijke haaien, giftige kwallen en verraderlijke stromingen te volbrengen. Nyad chartert haar beste vriendin Bonnie als coach.
Netflixfilm Nyad is gebaseerd op de werkelijkheid, flarden uit echte sportreportages over Nyad en interviews met haar kruiden de geluidsband. Het is geweldig om Annette Bening en Jodie Foster te zien in rollen die dicht bij hun eigen leeftijd liggen. Beiden zijn erg goed en hun onderlinge vriendschap vol gekibbel is het beste aan Nyad. De persoonlijke motivatie van Nyad om deze tocht vol ontberingen tot een goed einde te brengen, wordt beetje bij beetje onthuld in lelijk gefilmde flashbacks waarvan de laatste aangrijpend is.
Filmisch gezien overtuigen Nyads meerdere pogingen om van Cuba naar Key West te zwemmen, de vele zwemscènes worden nergens saai. Maar Nyad is een wel heel erg Amerikaans verhaal over doorzetten, nooit opgeven en de beste willen zijn. Eigenlijk is het verhaal dat tijdens de aftiteling via tv-beelden wordt verteld interessanter. Hoe Diana Nyad (1949) nog jaren lang dezelfde clichématige oppeppende speeches door heel Amerika gaf en hoe haar zwemtocht in talk- en comedyshows onderwerp werd van grappen en grollen: de verwording van een held.
