Mexicaans eten zoals het bedoeld is in sfeervol pandje

Het was een warme zomer en dan bedoelen we niet alleen qua temperatuur. Het leek of iedereen aan het opwarmen was; iets met heetgebakerd of kort lontje. Horeca Nederland is boos, omdat het horecapersoneel massaal dreigt te vertrekken naar de GGD om mensen te vaccineren. Ze krijgen daar beter betaald. De brancheorganisatie noemt het ‘oneerlijke concurrentie, ondersteund met belastinggeld’, terwijl ze toch moet weten dat veel horecabazen hun personeel jaar in, jaar uit slecht betalen. En dat de werkomstandigheden vaak bar en boos zijn.

Wij zagen deze zomer veel restaurants die de deuren vanwege personeelstekort dicht hielden, helemaal of een halve week. En we zagen toeristen naarstig op zoek naar een plekje waar ze wél konden eten. Voor fikse bedragen trouwens, want de prijsstijging in de horeca blaast je bijna van je sokken. Onze oude vader zou hoofdschuddend zeggen: ‘De wal keert het schip’.

Taquería MasMais is alle dagen open, het personeel loopt zich goedgehumeurd de benen uit het lijf en serveert de beste gerechten voor nette prijzen. Een van de eigenaren vertrouwt ons toe dat het personeel zichzelf soms zelfs aanbiedt en dat wil wel wat zeggen. De twee mannen achter deze zaak begonnen vanuit het niets als pop-up op het benedendek van het Veronicaschip aan de NDSM-pier en verkasten vorig jaar naar een mooi hoekpandje aan de Hoofdweg. Ze deinen mee op de golf van kwalitatief hoogwaardige Mexicaanse streetfoodrestaurants die de hoofdstad overspoelt. Het succes van deze restaurants wordt bepaald door de sfeer, de kwaliteit van de liefst zelfgemaakte taco’s en tortilla’s en de prijs – en op alledrie de onderdelen scoort MasMais uitstekend.

Als we aan het door ons gereserveerde terrastafeltje neerploffen, vinden we het te koud en zonder mopperen krijgen we een tafel binnen. We worden rechtstreeks in de armen van de cocktailkaart gedreven. De pittige klassieke Margarita (10,-) en de inderdaad Smokey Paloma met een scheutje mescal (10,-) komen met een portie chilaquiles (7,-), van origine een Mexicaans ontbijtgerecht. Hier zijn het stukjes tortilla met hete pepersaus, salsa verde met een vleugje komijn, ringetjes groene peper, ragfijn gesneden rode ui en room. Het lijkt in niets op de café-nachos die we kennen; dit gerecht is eenvoudig, maar door de kwaliteit van de ingrediënten spot on. Zo worden de taco’s en tortilla’s van verantwoord maismeel van Nederlandse bodem gemaakt, zodat het niet de halve wereld af hoeft te reizen.

De ceviche van octopus (12,50) heeft een smakelijke, knettergroene leche de tigre (‘tijgermelk’) van aromatische limoensap, koriander, dungesneden rode ui en fijngesneden komkommer met schil. Die marinade is weliswaar vol en heerlijk, maar octopus is niet de meest geschikte vissoort voor ceviche, is wat chewy en valt qua smaak weg. Met de taco’s weten de mannen beter raad. De taco met pompoen (9,50) knalt eruit doordat de pompoen – een vrucht die wat weeïg kan smaken – gerookt is, behoorlijk pittig en met feta en pinda’s komt. De taco kalkoen (9,50), ook die is knapperig, komt met mole rojo, een milde, zacht-zoete en donkere mole (saus) en pindacrumble, origineel en vooral bevredigend.

We drinken ondertussen wijn, MasMais serveert alleen natuurwijnen, de meeste per fles en in prijs voor Amsterdamse begrippen best vriendelijk. De enige rode wijn per glas (4,50) past weliswaar uitstekend bij de uitgesproken smaken van de taco’s, maar is veel te warm, de Italiaanse orangewine (6,-) heeft opvallend zachte tannines, heel vriendelijk. Ondertussen serveert de enorm gedisciplineerde brigade, die ons trouwens steeds van vers water voorziet, nog een quesadilla, een soort Mexicaanse tosti, met pittige chorizo (6,75), zelfgemaakte worst die aan soubressade doet denken, gesmolten kaas, geblakerde groene peper en een zuur-zoute groene salsa, heerlijk!

De arbeid roept, maar stiekem dromen we ervan nog een paar maanden rond MasMais te cirkelen.

Recensent en journalist Petra Possel test wekelijks een restaurant in en om Amsterdam.