Met de titel op de US Open is het ‘tijdperk-Alcaraz’ begonnen

Carlos Alcaraz Garfía koesterde van jongs af aan twee dromen: een grandslamtoernooi winnen en nummer één van de wereld worden. Na negentien jaar en 108 dagen heeft de Spanjaard al beide doelen bereikt. De jongste aanvoerder van de wereldranglijst bij de mannen ooit, hoopt met ‘het tijdperk-Alcaraz’ definitief een einde te maken aan de periode waarin Roger Federer, Rafael Nadal en Novak Djokovic de prijzen onderling verdeelden. „Ik heb nog nooit een tennisser gezien die zo jong zo compleet was, maar hij staat pas aan het begin”, zegt Spaanse oud-prof Jordi Arrese (58) via de telefoon vanuit Barcelona. „Alcaraz zal alleen nog maar beter worden. Het is aan hem om de komende vijftien jaar te laten zien of hij hun records kan breken.”

Alcaraz is uiteraard niet de eerste die de hegemonie van ‘de grote drie’ doorbreekt. De laatste jaren slaagden Daniil Medvedev en Dominic Thiem er ook in op een groot podium als de US Open te schitteren. En daarvoor pakten Andy Murray, Stanislav Wawrinka, Juan Martín Del Potro en Marin Cilic hoofdprijzen mee in Melbourne, Parijs, Londen en New York. Geen van allen vormde echter een serieuze bedreiging voor het supertrio. Alcaraz heeft volgens Arrese wel de potentie om de heerschappij in het mannentennis voor lange tijd over te nemen. In Spanje spreken ze nu al over ‘de nieuwe Nadal’. „Toch is een vergelijking met Nadal nu nog niet op zijn plaats”, zegt de voormalige nummer 23 van de wereldranglijst. „Nadal is Nadal. Die is uniek. Het is echt niet zo eenvoudig om diens prestaties te verbeteren. Al heeft Alcaraz er wel de kwaliteiten voor in huis.”

23 uur en 40 minuten

Alcaraz had tijdens de US Open weliswaar geen tegenstand van Federer (geblesseerd) en Djokovic (corona-restricties), en bovendien was Nadal niet fit genoeg, maar daar stond tegenover dat hij urenlange gevechten aan moest gaan met toppers uit een nieuwe generatie als de Italiaan Jannik Sinner (21 jaar), de Amerikaan Frances Tiafoe (24) en de Noor Casper Ruud (23). Alcaraz bleef op Flushing Meadows wankelend overeind en toonde zich in technisch, tactisch, fysiek én mentaal opzicht de sterkste van allemaal.

Alcaraz stond in New York in totaal 23 uur en 40 minuten op de baan. Een record. Nooit eerder was een tennisser zó jong al zó goed op álle fronten. Arrese: „Als ik cijfers zou mogen geven, zou ik zeggen: fysiek een 10, technisch een 10 en mentaal een 10. Alleen in tactisch opzicht zou Alcaraz zich nog wel kunnen verbeteren. Soms gaat het hem te makkelijk af en neemt hij de verkeerde beslissing.”

Arrese, die op de Olympische Spelen van Barcelona in 1992 een zilveren medaille pakte in het enkelspel, zag ‘Charly’ Alcaraz op zijn twaalfde voor het eerst spelen. „Dat was op een jeugdtoernooi waar de top van Spanje aanwezig was”, vertelt Arrese. „Ik zag al meteen dat hij over enorm veel talent beschikte. Alcaraz was anders; de intensiteit en de snelheid waarmee hij speelde was ongekend. Op een veel hoger niveau dan zijn leeftijdsgenoten.”

Coach Ferrero

Alcaraz groeide op in het plaatsje El Palmar in de provincie Murcia waar hij op de tennisschool van zijn vader Carlos al heel jong bezeten raakte van de sport. Iedere dag stond hij op de Real Sociedad Club de Campo Murcia tegen een muurtje te tennissen. Alcaraz liep zo over van de energie dat hij geregeld tot stoppen moest worden gemaand. Toen hem op zijn twaalfde werd gevraagd wie zijn idool was antwoordde hij koeltjes: „Roger Federer.” Later stelde Alcaraz dat Nadal altijd in alles zijn grote voorbeeld is geweest. Volgens Arrese lijkt Alcaraz „zowel in fysiek als mentaal opzicht” veel op Nadal. „Ze kunnen en willen allebei alles geven om een punt te pakken. Dat is een speciale kwaliteit.”

De rol van coach Juan Carlos Ferrero is volgens Arrese ook cruciaal bij de snelle opmars van Alcaraz. De Spaanse voormalige nummer één van de wereld, die in 2003 in de finale van Roland Garros de Nederlander Martin Verkerk versloeg, haalde hem naar zijn JC Ferrero Equelite Academy in Villena. Het complex, op een half uur rijden van de stad Alicante, beschikt over twintig tennisbanen van verschillende soorten ondergrond. Alcaraz werd er volwassen en leerde er op gravel, hardcourt en gras te tennissen. „Ferrero heeft van Alcaraz een complete speler gemaakt en heeft hem de wetten van de topsport bijgebracht”, stelt Arrese. „Want Alcaraz wil het nog wel eens te makkelijk opvatten. Hij is heel extravert, hij staat soms te lachen op de baan. Een andere keer smijt hij een racket op de grond. Dat hoort bij zijn jeugdigheid. Dat deed Federer ook toen hij die leeftijd had. Alleen was die nog geen nummer één op zijn negentiende.”

Arrese is ervan overtuigd dat een nieuwe generatie tennissers, met Alcaraz als hun boegbeeld, zich heeft laten inspireren door Federer, Nadal en Djokovic. Die drie hebben ‘het monster Alcaraz’ volgens Arrese zelf gecreëerd. „Als je hem bezig ziet tijdens de finale van de US Open, dan kan je alleen maar met grote bewondering naar Alcaraz kijken”, stelt Arrese, die de eindstrijd op Radio Cadena Ser in de nacht van zondag op maandag van commentaar voorzag. „Je raakt door zijn spel besmet. Daar kan je niet zonder emoties naar kijken. Alcaraz is een zegen voor het Spaanse tennis. We kunnen de komende vijftien jaar vooruit. En er komt er nog één aan. Schrijf maar op: Martín Landaluce. Zestien jaar. De US Open-kampioen bij de junioren.”