„Dank voor deze therapeutische sessie”, hijgt Joost Klein na afloop van zijn liedje ‘Europapa’ naar de uitzinnige zaal. Op Eurovision in Concert, zijn eerste liveoptreden in Songfestival-context, daggerde en dartelde hij in zijn helblauwe pak met futuristisch hoge schoudervullingen over het brede podium van de Afas Live. Alles moest worden gehaald uit dit korte optreden van één liedje. Er was een mini-smeekbede op zijn knieën, handen gevouwen voor het refreintje „welkom in Europa, blijf hier tot ik doodga”, zijn schokschouderende dansje en terwijl de blauwe confetti rondvloog, sloeg Klein aan het ‘hakken’ op het gabberhouse-deel. En de zaal deed mee. Gillend gooide Klein nog zijn extatische bommetje: „I love the bookmakers” – zijn vijfde plaats in de favorietenlijst kán hoger.
Songfestivalfanaten weten: de prepartyconcerten van het Eurovisie Songfestival kunnen maken of breken. Wie vals zingt of weinig energie toont, zakt onmiddellijk bij de bookmakers. Voordat het Eurovisie Songfestival in mei begint, presenteren de deelnemers zich al op diverse preparty’s in Europa om publieksharten (straks: sympathiestemmen bij het stemmen) te winnen en de pers te spreken.
Zwitserland
Een van de grootste events was zaterdagavond in de uitverkochte Afas Live, gepresenteerd door Cornald Maas en de Zweedse oud-winnares Charlotte Perrelli (1999, ‘Take Me To Your Heaven’). Van de 37 landen waren 29 songfestivaldeelnemers aanwezig om hier te zingen, nog in kale setting voor enkel een videoscherm.
De Europese wedkantoren voorspellen nu de winst voor Zwitserland. Met veel gejuich werd zanger Nemo in een felgele jas met veren, met een verscheurende relaas over hun non-binaire coming-out („I went to hell and back, to find myself on track”) ontvangen. In een slim opgebouwde mix van pop, rap, opera en snuif musical is hun talent onweerstaanbaar: de hoge uithalen staan bol van intensiteit.
Andere publieksfavorieten zijn de Kroatische Baby Lasagna met ‘Rim Tim Tagi Dim’, het publiek is gek op het opgefokte hookje), de Italiaanse Angelina Mango met het warme, catchy ‘La Noia’ (duidelijk door zangeres Rosalía geïnspireerd) en het Oekraïense powerduo alyona alyona & Jerry Heil (twee populaire artiesten in eigen land). Maar ook de uit vele kelen meegebrulde emotionele ballade ‘Mon Amour’ van Slimane voor Frankrijk viel lekker.
Net als straks op 9 mei in Malmö sloot Joost Klein dus deze liedjesparade af. Met overigens beslist níet met wat hij daar in Zweden gaat brengen. Met grote letters liet hij via het scherm weten dat dit niet de visuals van zijn uiteindelijke show waren. Gelukkig maar, er kwamen wat flauwe plaatjes voorbij (een bordje spaghetti bij het Italiaanse zinnetje „Io sono in Italia”). Als altijd liet hij zich volgen door de camera van vriend Appie Mussa in de rol van hijgerige persmuskiet.
Israël
De oproep die de ruim 250 Nederlandse artiesten, schrijvers en kunstenaars deden aan Klein om zich uit te spreken tegen de oorlog en zich terug te trekken, legt de artiest naast zich neer. Zaterdagmiddag zei Klein hun pijn ‘te horen’, maar dat hij zich „slechts een klein onderdeeltje in de grote machine” voelt. „Als ik de wereld kon redden zou ik dat doen.”
Dat de Israëlische kandidaat Eden Golan zaterdag ontbrak verbaasde niet. Haar deelname is omstreden en zij heeft diverse bedreigingen ontvangen. De organisatie EBU benadrukt dat er geen plaats kan zijn voor dreig- en haatcampagnes tegen deelnemers.
Voor aanvang van de show demonstreerden tientallen actievoerders met Palestijnse vlaggen buiten, pal naast de rij van bezoekers voor de entree. Hun woede over dat Israël – dat na diverse aanpassingen komt met het van alle politiek verschoonde ‘Hurricane’ – mag blijven deelnemen aan het Songfestival was niet te missen. De EBU sluit Israël niet uit omdat het evenement ‘a-politiek’ is.
