‘House of the Dragon’ moet fans genezen van hun ‘Game of Thrones’-kater

Tijdens de verveling van de lockdowns begonnen seriekijkers opnieuw aan klassiekers als The Sopranos, Breaking Bad en The Office. Maar in Game of Thrones, de best bekeken en meest bekroonde serie aller tijden, hadden ze geen zin meer.

Het is de kater, waarschijnlijk. Het achtste en laatste seizoen van Game of Thrones, dat uitkwam in 2018, maakte een groot deel van de fans razend. Geliefde personages raakten volgens critici verstrikt in een kluwen van losse eindjes en er zou overhaast naar een ongeloofwaardige ontknoping zijn toegewerkt. Politieke intriges en vlijmscherpe dialogen verdwenen naar de achtergrond, om plaats te maken voor grof geweld en effectbejag. Zelfs de acteurs spraken hun teleurstelling uit. Het einde van de serie „f*cked me up”, zei Emilia Clarke, die wereldberoemd werd door haar vertolking van drakenmoeder Daenerys Targaryen. Niet lang na de laatste aflevering kwam een petitie online waarin kijkers HBO opriepen het laatste seizoen over te doen. Dit keer met ‘competente schrijvers’. Hij werd door bijna twee miljoen mensen ondertekend. Producent HBO probeerde de boel te sussen door te zeggen dat er altijd wel iemand op Twitter roept dat het niet goed genoeg is.

Dat het misging, had volgens de fans twee redenen: ten eerste had George R. R. Martin, op wiens dikke fantasyboeken Game of Thrones is gebaseerd, steeds minder te zeggen over de serie. De serie liep na een paar seizoenen al vooruit op zijn boeken. Waarom weet hij niet. „Dat moet je aan Dan en David [Weiss en Benioff, showrunners, red.] vragen.” Verder zouden showrunners Weiss en Benioff gewoon geen zin meer hebben in de serie.

Lees ook: Min of meer bevredigend slot van amechtig laatste seizoen Game of Thrones

Gekte, draken, witte haren

Anders dan de showrunners, hadden HBO en Martin de smaak te pakken. Game of Thrones zou een soort Star Wars kunnen worden, stelde de schrijver zich voor. Een franchise, waarbinnen ruimte is voor allerlei verhalen en producties. Maar de zoektocht naar de juiste opvolger van de meest succesvolle serie ooit verliep moeizaam. De lat lag hoog; zeker na de backlash die volgde op het laatste seizoen, en met de concurrentie van Amazon Prime die volgende week komt met Rings of Power, de prequel van The Lord of the Rings. Vijf ideeën haalden de productiefase. Seriemakers gingen de strijd aan in wat „The War of the Five Pitches” werd genoemd.

Toen fans dachten dat Martin de laatste Game of Thrones-boeken zo snel mogelijk zou afmaken, schreef hij wat anders. Fire & Blood, een tweetal boeken over de geschiedenis van House Targaryen. De Targaryens, met hun gekte, draken en witte haren, zijn een van de populairste families in Game of Thrones. Het eerste boek verscheen in 2018, het tweede boek moet nog uitkomen. Maar de tekst ligt er, en vormt nu de basis voor House of the Dragon. En Martin zit erbovenop. Wat ook helpt is dat de nieuwe showrunner, Ryan Condal, zichzelf omschrijft als een Game of Thrones-superfan en Martin absoluut niet teleur wil stellen. Hij vergelijkt de reputatie van Thrones met die van de The Beatles: met House of the Dragon wil hij niets namaken, zegt hij. Hooguit een ode brengen aan een meesterwerk.

Dat House of the Dragon haar voorganger eert, hoor je al in de openingsmuziek – de grootste oorwurm uit de geschiedenis van de tv-intro’s. De eerste aflevering brengt ons terug naar Dragon’s Landing, het kasteel dat kijkers van Thrones maar al te goed kennen, en herinnert ons terloops maar effectief aan sleutelscènes uit de eerdere serie. Westeros ziet er prachtig uit: de franchise onderscheidt zich wederom door de aandacht voor details. En de eerste draak die in beeld komt, de eerste orgie, en het eerste slachtoffer van high definition-geweld voelen vertrouwd.

Één familie

Maar er is een boel anders. Waar Game of Thrones soms seizoenen nodig had om personages op dezelfde plaats te krijgen, omdat de wereld zo groot was, houden we het in House of the Dragon bij één familie. Dit levert tijd op – ook voor de kijker, die deze keer geen Wikipedia nodig heeft om ieder personage te kunnen onthouden en plaatsen. Extra tijd wordt nog bespaard door in de serie sprongen in de tijd te maken. Er hoeft geen plot of tijd te worden opgevuld om losse eindjes te voorkomen.

Het plot doet denken aan HBO’s andere recente megasucces: Succession. Na de dood van de koning ontstaat een strijd om de troon. Waar honderd jaar lang wanhopig werd vastgehouden aan een traditie waarin enkel mannen geschikt werden geacht voor het koningschap, kiest de koning voor zijn dochter, zijn enige kind: Rhaenyra Targaryen. Zij lijkt in alles de perfecte kandidaat, maar haar gender maakt haar opvolging omstreden. Met twee draken aan haar zijde komt ze op voor haar recht. Ze vecht niet tegen ijs-zombies, maar tegen het patriarchaat.

Met deze feministische insteek lijken HBO en Martin de teleurgestelde Thrones-fans tegemoet te komen. Met de meeste ambitieuze vrouwen liep het in Game of Thrones ongeloofwaardig slecht af. Vrouwelijke machthebbers bleken te emotioneel, of overschatten zichzelf, en gingen aan clichés ten onder. Ook was er een kloof tussen naakte mannen en naakte vrouwen in Thrones. De data werden door de fans nauwkeurig bijgehouden.

House of the Dragon lijkt op een goedmaker. HBO doet er overduidelijk alles aan om de fans te genezen van hun Game of Thrones-kater. George R. R. Martin werkt ondertussen nog altijd aan het laatste Game of Thrones-boek. Dat gaat heel anders aflopen dan in de serie, zegt hij. Het is net als met House of the Dragon, eigenlijk: Some will be the same, a lot will not.”