Einde ‘volleybalfeestje’ voor Nederlands team in eigen land

De symbolische 100.000ste bezoeker van het WK volleybal voor vrouwen was er eentje zoals de organisatie ze graag ziet: de 12-jarige Manon, een oranje vlag om haar schouders, die samen met haar volleybalteam naar Nederland-Brazilië kwam kijken in Ahoy in Rotterdam.

Het meisje – „heel erg een volleybalfan” – kreeg vrijdag uit handen van volleybalgrootheden Manon Flier en Lonneke Slöetjes een bosje bloemen en vrijkaartjes voor de wedstrijd tegen Japan.

Die avond bleek dat Nederland-Japan meteen ook de laatste wedstrijd van dit toernooi zou zijn voor de Nederlandse vrouwen. Een stunt tegen Brazilië, de nummer 1 van de wereld, zat er niet in: het werd 0-3. Daarmee was de kwartfinale definitief uit zicht. Tegen Japan werd zondagmiddag uiteindelijk ook nog verloren in drie sets.

Daarmee eindigt, voor Nederland althans, een van de grootste sporttoernooien ooit gehouden op eigen bodem, aldus volleybalbond Nevobo (een deel van het toernooi vond ook in Polen plaats). Het Nederlandse team – met liefst zes debutanten – belandde op de zesde plaats in de poule.

Avital Selinger: ‘Nederlandse volleybalsters zijn de beste om mee te werken’

Vier jaar geleden werd Nederland nog vierde op het WK in Japan, de beste prestatie van de volleybalsters ooit. Maar sindsdien stopten verschillende ervaren internationals, onder wie Lonneke Slöetjes, die na een sabbatical haar profcarrière in 2021 definitief beëindigde.

En zo zat Slöetjes – kort voor het WK gevraagd als gezicht van het toernooi omdat Bas van de Goor een fietsongeluk had gehad – nu als toeschouwer bij een groot toernooi. Soms met „wat meer afstand”, vertelt ze, maar soms ook bloedfanatiek. „Dan zit ik ‘kom op meiden!’ te schreeuwen alsof ik een bankzitter ben.”

Vooral tegen België, een belangrijke wedstrijd voor Nederland die met 3-1 werd verloren. Nederland begon dat duel zwak, zoals vaker dit WK. Waarom? Slöetjes: „Ik kan dat moeilijk zeggen. Ik sta er niet. Je weet het pas als je elkaar in de ogen kunt kijken. Maar het is niet uit slapheid ofzo, dat geloof ik niet. Als ik iets moet gokken, dan is het misschien spanning, onder de indruk zijn van de ambiance.”

Ze zegt het met veel voorzichtigheid. „Ik vind van alles, tuurlijk vind ik van alles. Ook veel goede dingen trouwens. Maar ik vind niet dat ik in de positie ben om kritiek te uiten. Soms heb ik moeite als ik mensen in het publiek hoor klagen. Ga er lekker zelf staan, denk ik dan. Weet je wel hoe moeilijk het is om een serve te doen als het 24-24 staat?”

Het was dan ook „absoluut niet zo” dat Slöetjes’ handen jeukten om zelf mee te doen. „Ik ben blij dat ik die verantwoordelijkheid niet meer draag. Dat ik een ontbijtje kan eten zonder gierende zenuwen.”

Grootste teamsporten

De plannen om het WK naar Nederland te halen werden al begin 2016 gesmeed, zegt Michel Everaert, directeur sportontwikkeling en evenementen bij volleybalbond Nevobo. „Voor vrouwen is volleybal een van de grootste teamsporten ter wereld, van Japan en China tot Brazilië en de Verenigde Staten. We moesten concurreren. Daarom zijn we gaan denken: waar zou de wereldvolleybalbond enthousiast van worden?”

En dat was, volgens hem, onder meer de mogelijkheid een deel van het toernooi in het Gelredome te spelen. Net als de belofte van een sfeer van „een festival, zoiets als Wimbledon of Roland Garos.”

Duidelijk is dat het toernooi het drukst bezocht werd in het Gelredome in Arnhem, waar de eerste van de twee poulefases werd gespeeld. Het publiek deinde er mee op livemuziek en zwaaide gedwee met een bordje wanneer gescoord werd vanuit de blokkering. Ook Slöetjes deed mee „aan al die blokdingen”, zegt ze. „Dan ben ik wel een beetje fan. Daar voel ik me niet te goed voor.”

Een gezellig sfeertje of een aanslag op de zintuigen? In het Gelredome ging het er soms wel erg luid aan toe, vond in ieder geval een deel van de bezoekers. Niet alleen vanwege de liveband en acts tussen de sets door, maar ook de hitjes die na elk gemaakt punt door de boxen schallen.

„Het was inderdaad nog niet helemaal wat het moest zijn”, zegt Everaert. De organisatie is wat „gaan schakelen”, en na die eerste wedstrijden ging het volgens hem beter. Toch is muziek en entertainment een goede combinatie met volleybal, vindt hij. Dat is ook de invloed van het beachvolleybal, waar hij zelf vandaan komt. „Met meer sfeer en meer muziek de gaten in de wedstrijd opvullen en een volleybalfeestje bouwen.”

In Rotterdam, waar de tweede poulefase werd gespeeld die Nederland aftrapte met winst tegen Argentinië, veranderde het WK van „festival in een normaal toernooi”, aldus Slöetjes. Het was rustiger, zowel de muziek als het aantal bezoekers. Bij Nederlands beste wedstrijd dit toernooi, afgelopen donderdag tegen China, werd de tweede ring van Ahoy dichtgehouden om het publiek wat dichter op elkaar te krijgen. In een zaal die zo’n beetje voor de helft uit zeer enthousiaste Chinezen bestond, verloor Nederland nipt, met 3-2.

Finale uitverkocht

Het WK verhuist nu naar Apeldoorn, waar 15 oktober de finale wordt gespeeld. Nu Nederland eruit ligt, zal het voor de organisatie moeilijker zijn om in eigen land aandacht van pers en publiek voor te krijgen, al is de finale al uitverkocht.

Hoe kijkt Everaert naar het evenement tot nu toe? Is het WK zichtbaar genoeg geweest? „Ik zeg van niet, uit principe.” Het toernooi is te zien bij Ziggo en slechts deels bij de NOS, een overeenkomst die de wereldvolleybalbond FIVB sloot, zegt hij. „Ik had liever meer zendtijd bij de NOS gehad. In het weekend overdag gaat dat redelijk makkelijk, maar doordeweeks niet.”

De sportjournalistiek, vindt hij, heeft niet genoeg aandacht voor volleybal, dat vooral veel gespeeld wordt in ‘de regio’. „Hoe dichter je bij de Randstad en Het Gooi komt, hoe meer volleybal onderschat wordt.”