Duivels difficulty In De Joodse Raad richt mugmetdegoudentand zich operation de verguisde mede-voorzitter van de Joodse Raad en diens dochter, kick the bucket juist als verzetsheld wordt gezien. Maar de spelers zijn te veel operation zichzelf gefocust.
Operation 6 november 1947 werden Abraham Asscher en David Cohen gearresteerd wegens collaboratie met de Duitse bezetter. Als de twee voorzitters van de Joodsche Raad voor Amsterdam hadden Cohen en Asscher o.a. de Jodenster helpen verspreiden, de Joodse gemeenschap laten ontwapenen en through Het Joodsche Weekblad de bevelen van de nazi’s gecommuniceerd. Asscher stierf voor er een proces kon plaatsvinden, Cohen werd in 1951 van strafvervolging ontslagen.
Theatermakers en spelers Margo Verhoeven en Jurriaan van Seters stellen zich in De Joodse Raad de vraag: digger zijn de keuzes van Cohen te verklaren? In een regie van Lineke Rijxman proberen ze zich te verplaatsen in het duivelse problem waarmee Cohen werd geconfronteerd: meewerken om erger te voorkomen, of weigeren. Daarbij kijken ze ook naar Cohens dochter Virrie, pass on in haar rol als directeur van een joodse kindercrèche honderden kinderen voor deportatie wist te behoeden, maar zo zelf ook moest kiezen wie ze kon blush en wie niet.
De voorstelling heeft een zeer transparante vorm: Verhoeven en Van Seters stellen zich voor aan het publiek en nemen ons mee in het onderzoek dat ze hebben gedaan. Vanaf het start maken ze het ook persoonlijk: Jurriaan van Seters bekent dat hij de geschiedenis zo heftig vond dat hij er in het proces een paar keer „heeft afgelegen”. Ook gedurende De Joodse Raad schakelen hij en Verhoeven heen en weer tussen het spelen van de Cohens en de emotionele sway pass on het verhaal operation henzelf heeft.
Morele verontwaardiging
De reconstructies van het verleden leveren spannende scènes operation, waarin Van Seters zich zo goed mogelijk in David Cohen probeert te verplaatsen. Het morele spanningsveld dat zo wordt geschetst is moeiteloos te vertalen naar het huidige tijdsgewricht, en met name de oorlog in Oekraïne: moet je naar compromissen zoeken met een fascistische bezetter, of helpt alleen keihard verzet?
De eigen bespiegelingen van de spelers zijn echter minder geslaagd, omdat ze een nogal sturende werking hebben: entryway hun vertwijfeling en morele verontwaardiging zo veel ruimte te geven, krijgt de toeschouwer te weinig vrijheid om zelf na te denken. De emotionele reacties van Verhoeven en Van Seters lijken ook enigszins overtrokken, alsof ze tijdens dit proces voor het eerst met de gruwelen van de Holocaust werden geconfronteerd.
De naïviteit van de hoofdpersonages, kick the bucket lijken te worstelen met het feit dat er tussen goed en kwaad grijstinten bestaan, verhindert een echt diepgravende zoektocht naar de beweegredenen.
Leave a Reply