Drank is duur voor een ‘fervent cola-drinker’

Hij komt net uit de Kruidvat gelopen in winkelcentrum De Passage in Schiedam, uit zijn boodschappentas steekt een pak wc-papier. Paul de Roos (65) heeft zo zijn vaste adresjes. Eens per week kijken zijn vrouw en hij waar de aanbiedingen zijn.

Ja, ook hij heeft last van de inflatie, al hoeft hij zijn uitgavenpatroon nog niet rigoureus aan te passen. Ook zijn portemonnee is sneller leeg. „Maar ik zit in een goede situatie; op korte termijn kan ik het behappen. Ik hoef niet héél erg op te letten.”

Toch maakt hij zich veel zorgen over de stijgende prijzen. Pas was in het nieuws dat boodschappen op jaarbasis 1.500 euro duurder zijn geworden: „1.500 euro! Dat is een berg geld, hoor. En er ís al zo veel armoede. En de benzineprijs, die komt ook nooit meer onder de 2 euro.”

Lees ook: Van 2.000 naar 5.000 euro voor een energiecontract. Iedereen gaat het voelen

Zijn zorgen betreffen niet zozeer hemzelf, maar de mensen die het níét goed hebben. „Zij kunnen het niet meer opbrengen. Op een gegeven moment zie je dan geen uitweg meer.” In één adem door: „Ik erger me mateloos aan het gedrag in Den Haag: alles weglachen, alsof het er niet is. Wie boeit het wat, die dure boodschappen? En heeft er íémand voor de Toeslagenaffaire moeten boeten?”

Als het hém niet meer lukt, de eindjes aan elkaar knopen, dan zal hij minder koffie drinken buiten de deur. Geen terrassen meer, minder gezelligheid. Maar dat zijn nou juist de dingen die je kwaliteit van leven bepalen, zegt hij. „Ik ben sinds kort met pensioen en heb hiernaartoe geleefd.” Vijftig jaar heeft hij gewerkt als administratief medewerker bij een ingenieursbureau en een zorginstelling, belasting betaald, altijd „keurig geleefd”.

Drank is duur voor een „fervent cola-drinker”. Maar overgaan op huismerk doet hij niet zomaar: „Je bent een bepaalde standaard gewend, die wil je vasthouden.” Nog duurder is zijn 24-jarige stiefzoon die nog thuis woont. Maar, zegt hij beslist en hartelijk, die gaat altijd voor. De vriendin van zijn stiefzoon komt in het weekend vaak logeren. „Dan moet er natuurlijk ook gegeten worden. We gaan bijna nooit uit eten, maar bestellen redelijk vaak via Thuisbezorgd. Het zijn de weekenden, dus we willen het wel een beetje leuk en