Eh, Gina Rinehart? Wie?
Georgina Hope Rinehart, geboren in Perth, West-Australië in 1954, mag hier een totale onbekende zijn, maar Down Under is ze een veelbesproken (en bekritiseerde) zakenvrouw. De rijkste persoon van Australië, een van de rijkste vrouwen ter wereld. Geschat vermogen: bijna 26 miljard dollar (24,4 miljard euro). Erfgename van het ijzerertsbedrijf Hancock Prospecting, dat ze in 1992 als enig kind van haar ouders Lang en Hope Hancock verwierf en waaraan ze haar bijnaam Iron Lady (IJzeren Dame) te danken heeft. Sindsdien investeerder in allerhande bedrijven en start-ups, van vee tot zeldzame aardmetalen en van neurotechnologie tot medicinale cannabis. Oh ja, recent ook liefhebber van lithium, maar daarover straks meer.
Rinehart is zo puissant rijk, dat er een website speciaal aan haar gewijd is: You versus Gina Rinehart: tik je jaarsalaris in en de site berekent hoe lang Rinehart erover doet om dat salaris te verwerven (ter indicatie: in iets meer dan zeven minuten verdient zij een modaal Nederlands jaarsalaris).
Leuke gimmick, maar wat is er met lithium aan de hand?
Dat is de directe aanleiding voor dit stukje: haar economische belang in Liontown Resources, een Australische producent van lithium, een cruciale grondstof voor de booming batterijenindustrie. Rinehart heeft in recordtempo een belang van 19,9 procent in het bedrijf opgebouwd, en daarmee een blokkerende minderheid verworven. Dat leidde ertoe dat de Amerikaanse producent Albemarle deze week uit een al overeengekomen overname van Liontown stapte. Albemarle, dat 4,2 miljard dollar voor Liontown wilde betalen, vreest „groeiende complexiteit” bij de transactie. Die vrees is niet onterecht, want waar Rinehart opduikt, beginnen de (juridische) problemen, zo leert een blik op haar carrière.
Vertel!
Er zijn in Australië meters kopij verschenen over haar privéleven, haar eindeloze ruzies en rechtszaken met haar stiefmoeder en haar kinderen, haar zakenimperium en haar rol in sport, politiek, en media. Zo probeerde ze in 2012 via een groot belang in krantenconcern Fairfax Media toegang te krijgen tot de redactionele inhoud van de bladen van Fairfax, naar verluidt om oppositie te leveren tegen ophanden zijnde strengere milieuregels. Toen dat mislukte, stapte ze in 2015 weer uit het krantenbedrijf. En recent trok ze haar miljoenen terug uit de Australische zwembond, die ze al 35 jaar steunt, omdat ze ruzie kreeg over de mate van invloed in het bestuur waar haar sponsorgelden recht op zouden geven.
Klinkt als een echte ijzeren dame inderdaad. Maakt ze vast weinig vrienden mee.
Ze wordt inderdaad gehaat, met name door links. Waar andere Australische mijnbouwgiganten als BHP en Rio Tinto investeringen in lithium verkopen als bijdrage aan de klimaattransitie, hamert Rinehart domweg op werkgelegenheid en economische groei als belangrijkste redenen voor mijnbouw. Ze is erkend klimaatscepticus, en dat levert ook vrienden op. Vorig jaar november verscheen Rinehart ineens min of meer per ongeluk op een selfie gemaakt door Eric Trump in Mar-a Lago, het resort van Erics vader, ex-president Donald Trump. Die maakte daar zijn kandidatuur voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2024 bekend. Rinehart had zich al in 2016 een aanhanger van het Trumpisme betoond, onder meer door de Australische regering op te roepen te leren van het economisch beleid van Trump (lees: lagere belastingen voor ondernemers).
