Creatieve rijkdom in bulkverpakking: Ulthar’s verwrongen metalwereld

Uitzonderingen zijn er altijd, maar als death metal wordt omschreven als ‘technisch’, is het nogal eens een onnavolgbare notenbrij. En als ze het ‘atmosferisch’ noemen, is er risico op beresaai. Combineer je het, dan wordt het interessant. Ulthar, een Amerikaans trio, doet dat op fantastische wijze met twee albums in één worp: Anthronomicon en Helionomicon. Twee keer veertig superzware minuten vol vreemde ritmes, dissonante akkoorden, getergde vocalen en met beton gevulde drums. Flinke kluif, maar Ulthar grijpt je telkens bij de strot: opletten jij, hier komt weer een riff die je niet mag missen; wakker blijven, dit is een drumfill waar je gek van wordt. Creatieve rijkdom in bulkverpakking.

Dat is mede te danken aan de coronacrisis. Twee bandleden verloren hun baan tijdens de pandemie en staken de tijd die ze ineens hadden in het schrijven van muziek.

Halsbrekend en angstaanjagend

Anthronomicon is iets toegankelijker (voor de geoefende metalhead althans), verdeeld in strak afgesneden songs. Vooral ‘Saccades’ is sterk, met halsbrekend snelle riffs en slepende, angstaanjagend zware passages. Dat blijft het album lang boeiend, tot je in spacey afsluiter ‘Cultus Quadrivium’ wegzweeft in het ijskoude vacuüm van de ruimte.

Helionomicon is de avontuurlijke broer, die bestaat uit twee labyrintische songs van twintig minuten die verwarrend genoeg ‘Helionomicon’ en ‘Anthronomicon’ heten. Hier meer lucht, sfeer en ruimte om ideeën uit te werken en het steekt wat dat betreft net boven Anthronomicon uit. Evengoed complementeren ze elkaar en je kunt ze rustig in één zit luisteren. Toch moe, na 80 minuten? Ja, doodop. Maar het is ook verslavend, omdat je details blijft ontdekken en je blijft verliezen in de verwrongen wereld van Ulthar. Even bijkomen en hup, nog een rondje.

https://www.youtube.com/watch?v=lcNPOUEvZPU

Lees ook: Waarom zou je luisteren naar muziek die klinkt als een aandoening waarmee je beter naar de huisarts gaat?