Column | Normale mensen

Eerst kreeg Albergen (gemeente Tubbergen, Overijssel) ongevraagd een azc, daarna kwamen de media en ten slotte kreeg de rest van het land ongevraagd heel veel Albergen, gemeente Tubbergen, burgemeester Wilmien Haverkamp (een naam die ik vanwege het nummer ‘Vrouw Haverkamp’ van de band Normaal waarschijnlijk ten onrechte link aan de Achterhoek, een heel ander gebied in een andere provincie. Ik heb dat nummer nog even opgezocht: wat lijkt de jonge Bennie Jolink op de oude Erik Dijkstra, of andersom. En wat is er veel veranderd want het is met de ophef rond de borstencover van Linda in het achterhoofd toch ook niet meer voorstelbaar dat een hele feesttent zinnen als ‘Vrouw Haverkamp, wat heb je grote tieten’ staat mee te blèren, hoewel in Albergen misschien wel want daar draait het, als ik de berichtgeving mag geloven, nog steeds om paasvuren, kermis, carnaval en feesttent.)

En wethouder Ursula Bekhuis-Groothuis (Gemeentebelangen/VVD), die woensdagavond bij Op1 in haar nieuwste dracht de verontwaardiging van de gemeente Tubbergen zat te verwoorden. Ze werd daarbij geholpen door misschien wel de bekendste buurtbewoner van Albergen: Hennie de Haan. Vorig jaar werd ze voor haar werk als voorzitter van de Nederlandse Vakbond Pluimveehouders nog genomineerd voor de Vrouw in de Media Award Overijssel, ze won niet. Hennie vreesde dat het befaamde noaberschap – het ‘naar elkaar omkijken’ wat bewoners van sommige delen uit het oosten en het noorden van het land maar wat graag uit de kast trekken om het sympathieke karakter van hun streek te duiden – in het gedrang zou komen als alle kamers van het door het COA aangekochte Landhotel ’t Elshuys straks vol zitten met asielzoekers.

De angst van de bewoners van Albergen en Tubbergen werd in reportages in alle kranten breed uitgemeten. De Volkskrant was met twee stuks afgereisd en kwam terug met een artikel waarin boerenzoon Bart Klaassen en „de in bermuda gestoken Alfred Haarhuis uit Almelo” de onderbuik lieten leeglopen, NRC koos voor het perspectief van een Syrisch gezin dat al langere tijd in Albergen verbleef, maar aan het eind van het verhaal door Vluchtelingenwerk voor de zekerheid uit het hotel werd geëvacueerd. Aan ’t Elshuys waren inmiddels borden met teksten als ‘Houd Albergen schoon’ gehangen.

Het was bij elkaar opgeteld zo veel dat ik inmiddels aan mijn Albergen/gemeente Tubbergen-taks zit. Ik lees de reconstructies wel met Kerstmis, misschien dat er tegen die tijd ook wat gewone mensen in Albergen en omgeving zijn gevonden, maar de kans daarop is klein.