Column | Hoed af

Frank Boeijen (65), de zanger uit Nijmegen, was te gast bij het Radio 5-progamma met de geweldige titel Lunch Lekker met Daniel Dekker, waar hij een gedicht voorlas dat hij schreef naar aanleiding van de ramp in Turkije en Syrië. Hij had de pen in het hart gedoopt, zoals hij dat kan, en een gevoelige snaar geraakt; het gedicht was overal.

Na afloop dronk hij samen met Daniël Dekker een kop koffie in het nieuwe grand café naast de Albert Heijn to go op het Media Park.

Frank Boeijen schreed binnen, drie shawls tegen de winter, daaronder een colbert, en een hoed op het hoofd tegen herkenning. Je wilt als BN’er ook weleens anoniem zijn, maar tegelijkertijd ging Frank Boeijen ook van tafel naar tafel om zich voor te stellen als Frank Boeijen.

Zo verscheen hij ook aan ons, ik dronk er koffie met Natasja Gibbs, bekend van radio (De Nieuws BV) en televisie (Op1).

„Ja”, zei hij terwijl hij zijn hoed afnam, „daar is-ie dan, Frank Boeijen.”

Frank Boeijen prees haar interviewkwaliteiten, hij had een voorbeeld paraat. Over etnisch profileren, iets waar zijn nummer Zwart wit in wezen ook al over ging. En voor zijn 65ste verjaardag had hij, hij boog zich nu naar mij, het boek Totaal van de hand van ondergetekende gekregen. Hij ging er binnenkort eens lekker aan beginnen. Hij zette de hoed weer op het geverfde haar.

Ik kreeg sterk de behoefte iets aardigs terug te zeggen, de hersens kraakten ervan en toen zei ik dat ik zes jaar in zijn stad Nijmegen had gewoond. De hoed ging weer af. Ik herinnerde hem eraan dat hij zich begin jaren negentig altijd direct achter de deur ophield in studentensociëteit Diogenes, toen de enige gelegenheid met een nachtvergunning, waar hij studentes soms overrompelde door zich totaal overbodig voor te stellen als Frank Boeijen.

„Dag, ik ben Frank Boeijen.”

Die tijd was voorbij, Diogenes was al jaren dicht en bovendien waren er tegenwoordig meer bekende Nijmegenaren. Sinan Can bijvoorbeeld was een goede vriend, die had hem overgehaald om in het belpanel van Giro555 plaats te nemen omdat hij een gedicht over de ramp had geschreven. Als iemand het woord ‘viral’ mooi kan uitspreken, is het Frank Boeijen.

Daarna besprak hij de veranderingen in Nijmegen sinds de jaren tachtig en negentig, toen ze daar zo links waren dat blowen zelfs ‘nouveau riche’ werd gevonden.

Hij zette zijn hoed weer op en zei dat hij woensdag weer op het Media Park was. Zo sprak je Frank Boeijen nooit, zo was je weer helemaal bijgepraat.