Column | Frenkie bleef te vlak

FC Barcelona moet met z’n poten van „onze Frenkie” afblijven. Dat is de teneur in de Nederlandse berichtgeving rond Frenkie de Jong.

Nu zou ik als onbezoldigd vicevoorzitter van de Frenkiefanclub ook niets liever dan dat willen beweren, maar hoe meer ik erover lees, hoe meer ik begin te twijfelen. Ik heb regelmatig over hem geschreven omdat ik hem zo’n begenadigd voetbaltalent vond, in de verte vergelijkbaar met Johan Cruijff. Daarnaast maakt hij ook buiten het veld een sympathieke indruk omdat hij niet probeert te imponeren met tatoeages, Rolex-horloges, handel in cocaïne, het bezoeken van gevangen criminelen en het neersteken van lastige neven.

Tot zover is alles in orde met Frenkie. Ik zal ook zeker niet proberen het financiële beleid van FC Barcelona goed te praten. Daar zijn door het vorige incompetente bestuur ronduit de belachelijkste bedragen beloofd aan sommige spelers, onder wie Frenkie. De schattingen lopen uiteen, zoals Koen Greven dinsdag in NRC liet zien, want er is rond Frenkie een soort informatieoorlogje losgebarsten.

Uit naar de Spaanse sportkrant Marca gelekte cijfers (door FC Barcelona?) bleek dat Frenkie de komende vier seizoenen aan vaste salarissen en loyaliteitsbonussen (heerlijk woord) in totaal 88,58 miljoen euro zou verdienen. De afgelopen drie jaar ontving hij 16 miljoen euro per seizoen; hij heeft daarvan nog een deel te goed omdat hij tijdens de pandemie op verzoek van FC Barcelona instemde met uitstel van betaling.

FC Barcelona zou voortaan zijn spelers niet meer dan 10 miljoen euro per seizoen willen betalen en probeert ook Frenkie daartoe te dwingen. Intussen trekt de club dure nieuwe spelers aan. Dat is uiterst onsympathiek, maar het duidt ook op iets wat Frenkie te denken zou moeten geven: men is niet echt tevreden over hem als speler.

Daar moet ik de club helaas in bijvallen. Ook ik heb met lede ogen aangezien dat Frenkie nogal flets en onopvallend voor FC Barcelona speelde. De voetballiefhebbers hoopten dat hij zou transformeren van een nuttige verdedigende middenvelder tot een aanvallende, scorende middenvelder à la Kevin De Bruyne bij Manchester City.

Koen Greven schreef dat dit er nog steeds inzit, maar ik geloof er niet meer zo erg in. Frenkie legt liever geen risico in zijn spel, hij doet het alleen als hij daartoe getergd wordt, zoals onlangs tegen Rayo Vallecano; Ruud Gullit wees daar terecht in Rondo op. Frenkie weet ook dat dit een tekortkoming is. Na zijn eerste seizoen bij FC Barcelona erkende hij in Trouw dat hij te weinig had uitgeblonken: „Het was gewoon heel vlak. Te vlak.” Dat is zo gebleven, uitblinken deed hij alleen soms bij Oranje.

Bij FC Barcelona groeit kennelijk het besef dat men hem heeft overschat. Ze willen hem wel houden, maar niet voor de beloofde, maximale prijs. Frenkie op zijn beurt wil het liefst in Barcelona blijven. Als hij geld inlevert, kán hij ook blijven. Hij zou dan na zeven seizoenen nog altijd zo’n 80 miljoen euro hebben verdiend. Mooi meegenomen toch? En het heeft ook iets wederkerigs: FC Barcelona gaf hem niet het beloofde, hij gaf FC Barcelona niet het gehoopte.

Ik zou het ervoor doen. Liever FC Barcelona dan Chelsea, waar zijn virtuoze oud-Ajax-collega Hakim Ziyech nu al op de bank verpietert.

Lees ook dit artikel: Frenkie de Jong moet miljoenen inleveren of vertrekken bij FC Barcelona