Column | De vorm van fandom

Vrijdagavond werden er vier wedstrijden gespeeld in de Vrouwen Eredivisie. Wie vrouwenvoetbal wil kijken, kan niet zomaar wat zappen, die moet een speurtocht afronden tot waar de wedstrijd te zien is. Soms is dat op tv, soms op websites, vaak zonder geluid, meestal alleen op het veld. De speurtocht had ik verzaakt, dus lukte het me niet tijdig ook maar een voetballende vrouw live in beeld te krijgen. Wel veel mannenvoetbal en programma’s daarover.

Vrouwenvoetbal kon ik volgen via geschreven updates en verbeelding. Bij sc Heerenveen – Ajax stond Heerenveen binnen tien minuten 2-0 voor, maar toen reed Ajax een kanon het veld op en werd de eindstand 2-5. Merel Bormans had rood gekregen, waarschijnlijk iemand door midden gekliefd. Zaterdag stonden de highlights van de wedstrijd online. Er was geen kanon en geen bloed, Bormans had alleen Romee Leuchter even vastgehouden. Ajax was weer koploper, daar kon Twente zondag een eind aan maken.

Ik ging maar mannenvoetbal kijken, zij het onder protest. AZ – sc Heerenveen lag na tien minuten stil omdat de supporters niet weten hoe je voetbal kijkt. Niet omdat ze de uitzending niet wisten te vinden, maar omdat ze vuurwerk op het veld gooiden. Hetzelfde veld waar hun spelers onbeschermd rondliepen. De scheidsrechter stuurde iedereen naar binnen. In de catacomben zei een verslaggever van ESPN dat dit gedrag niet des Heerenveens was. Hij vergat even dat die schatjes onlangs een skybox bestormden omdat daar Feyenoord-supporters in zaten.

Dan maar de mannenliga, Elche tegen FC Barcelona, een Barcelona dat een terugkeer van Lionel Messi binnen bereik ziet. Vicepresident Rafa Yuste beantwoordde vragen van de pers. „Zou je Messi vragen terug te komen? Zou je willen dat hij terugkeert? Zou je zijn last dance willen zien bij Barça? Is er contact?” De vicepresident glunderde: „Op alles is het antwoord: ja.”

Xavi Hernández, trainer van Barça, pakte tijdens een persmoment nog net niet zijn gitaar erbij: „Ik heb Leo zien groeien, ik heb met hem gespeeld, ik weet wat voor grootheid hij is als voetballer, ik ken hem persoonlijk. Voor mij is hij op veel gebieden een voorbeeld. Natuurlijk zijn er illusies. Een last dance, zoals Michael Jordan.” Zijn ogen glommen.

Als voetballiefhebbers over Messi praten, lijken ze op tienermeisjes die idolaat zijn van boybands. Voetbalfans wachten hun idolen misschien niet gillend op om onderbroeken naar ze te gooien, maar dat is ook niet nodig. Om hun onbeteugelde fandom uit te leven hebben supporters van mannenvoetbal ontelbare tv-programma’s en kilometers zendtijd.

Toch blijft tomeloze puberale aanbidding dat: tomeloze puberale aanbidding. Of je onderbroeken geeft of T-shirts vraagt, het is hetzelfde laken. Voor de voetballer maakt de vorm van fandom wel uit, die heeft waarschijnlijk liever gillende pubers die ondergoed gooien dan sukkels van supporters die hetzelfde doen, maar dan met zwaar vuurwerk.

Zondag werd van de Vrouwen Eredivisie FC Twente – ADO in zijn geheel op tv uitgezonden. Het geluid stond zelfs toe dat je ADO-trainer Sjaak Polak dingen hoorde roepen als: „Dat was hands! Je laat je in de luren leggen!” Twente deed dat niet, het won 2-0 en staat weer bovenaan in de Eredivisie.