Alsof iemand confetti in je gezicht smijt, ‘The Prom’ mist diepgang

Het is geen feest om homo te zijn op een conservatieve school in het zuiden van de Verenigde Staten. Al kun je iets anders denken als je een glimp The Prom opvangt, een musical die precies hierover gaat, maar waar veel scènes je extravagant tegemoet glitteren.

In deze musical wil scholiere Emma met haar vriendin naar het schoolgala, maar daar steekt de ouderraad een stokje voor. Het feest wordt geannuleerd, iets dat de leerlingen Emma niet in dank afnemen. Dan duikt er een groepje uitgerangeerde Broadway-sterren op. Zij schieten het meisje te hulp, maar blijken dit enkel te doen om hun imago’s op te vijzelen.

The Prom beleefde in 2016 z’n première in Amerika, maar kreeg wereldwijd bekendheid door een Netflix-verfilming met onder anderen Meryl Streep. Zij speelde musicalcoryfee Dee Dee, een vrouw die zich het middelpunt van het universum waant en het gewend is om aanbeden te worden. In de Nederlandse versie speelt musicalicoon Pia Douwes deze rol, en dat gaat haar uitstekend af. Zij maakt bijvoorbeeld van het nummer ‘Het gaat niet om mij’ vocaal vuurwerk, met flinke uithalen en swingende loopjes. Daarnaast redt zij zich prima met de komische elementen van haar rol: ze zet het narcisme van het personage lekker aan.

Zelfzuchtige beroemdheden

Van z’n diepgang moet The Prom het niet hebben. De meeste personages zijn enorme karikaturen en bijna iedere scène eindigt in een choreografie zó energiek en kleurrijk, dat het voelt alsof iemand met kracht een emmer confetti in je gezicht smijt.

Als je bedenkt dat deze musical is gebaseerd op een pijnlijk waargebeurd verhaal, klinkt dat wrang, maar uiteindelijk gaat de voorstelling – meer dan over de strijd van een jonge lesbienne – over de entertainmentindustrie. De musical steekt de draak met zelfzuchtige beroemdheden en met het klassieke verhaallijntje uit Amerikaanse ‘high school movies’. Zo vliegen de puberliefdes je om de oren in een scène waarin macho gastjes hun (cheerleader)vriendinnetjes meevragen naar het gala. Ook is er zo’n welbekende transformatiescène, waarin Emma haar stoere outfit moet omwisselen voor een tuttig jurkje.

Lees ook dit stuk: ‘In musicals zijn de vrouwen meestal hetero’

Verder is één van de hoogtepunten van de musical het nummer ‘Naastenliefde’, waarin acteur Barry Beijer floreert met zijn uitstekende timing en fijn-stralende spel. Als de elitaire Trent overtuigt hij de scholieren dat zij Emma’s geaardheid moeten accepteren. Dit doet hij in een gospelachtig lied, waarin allerlei zondes voorbijkomen. De ene na de andere scholier laat z’n overtuigingen varen door het knullige showtje van Trent.

Tussen alle feestelijkheden door, heeft regisseur Paul van Ewijk ook de serieuze momenten tussen Emma en haar vriendin, Alyssa, een plek moeten geven. Dat lukt redelijk. Het drama overtuigt bijvoorbeeld in een aandoenlijke liefdesverklaring of als Alyssa (Soraya Gerrits) worstelt om uit de kast te komen en Emma zich in de steek gelaten voelt. Musicaltalent Juliëtte van Tongeren speelt Emma krachtig. Ze heeft een tomeloze energie en een stem die mooi de diepte in kan zeilen, maar ook warm volume behoudt in hogere partijen. Dankzij haar blijft Emma overeind, ook nadat de confetti is neergedwarreld.