‘Als je met tien honden bezig bent, kan je aan niks anders denken’

in

‘Ik heb dertig jaar op kantoor gewerkt, waarvan de laatste jaren als informatiecoördinator bij een universiteit. Op een dag realiseerde ik me dat ik er al zo lang werkte en toen dacht ik: jeetje ja, wil ik dit voor altijd blijven doen? Dus toen ben ik als freelancer verder gegaan. Midden in de economische crisis bleek dat lastiger dan verwacht.

„Toen ik vijf jaar geleden met onze nieuwe hond naar puppycursus ging, bleek de trainer een hondenuitlaatservice te hebben. Dat leek me enorm leuk om te doen, en zij kon wel wat extra hulp gebruiken. Dus ik heb een bus gekocht en sindsdien hebben we samen een bedrijf. Ik haal acht tot tien honden per dag op, en dan loop ik een uur met ze door het park en een weiland en dan breng ik ze weer naar huis. Het is net als bij kinderen die naar de crèche gaan; de dinsdag en de donderdag zijn het drukst. Per week ben ik er zo’n 25 uur aan kwijt, ik heb ook nog mijn administratie. En de bus moet wekelijks worden schoongemaakt.

„Op kantoor zat ik altijd tussen de bazen en de werkvloer in, een heel politieke omgeving. De honden zijn heel eerlijk, je weet gelijk wat je aan ze hebt. Als je ze ’s ochtends ophaalt en ze trekken je enthousiast naar buiten naar de bus, dan maakt me dat blij. Bovendien is het erg mindful, als je met tien honden bezig bent, kan je even aan niks anders denken.Je zit in het moment.”

uit

‘Samen met mijn man en volwassen dochter woon ik in een koophuis in Delft. Onze dochter zou best het huis uit willen en ze heeft een goedbetaalde baan in de ict, maar het lukt haar maar niet om iets te vinden. Van het huis waarin we wonen is de hypotheek bijna afbetaald, dus daaraan zijn we weinig kwijt. En toen ik vier jaar geleden als freelancer zo vaak gebeld werd door energiemaatschappijen voor een nieuw contract, werd ik er op gegeven moment zo gek van dat ik het voor vijf jaar vast heb laten leggen. Dus tot eind volgend jaar hebben we ook een lage energierekening. Iets wat nu heel erg fijn is natuurlijk.

„Wel proberen we zuinig te stoken hoor, de thermostaat staat op 20 graden in plaats van 21,5, we douchen korter en ik heb onlangs thermische gordijnen gekocht. Die houden in de zomer de warmte buiten en in de winter juist vast. Toen het laatst zo koud was, voelde je het achter het gordijn wel tochten, maar het komt er nu niet meer langs.

„Mijn man is gepensioneerd, voor de boodschappen gaat hij op z’n fietsje de stad door om de aanbiedingen langs te gaan. Financieel scheelt het iets, hoewel de rekening toch hoger is geworden. We zijn geen grote vleeseters, maar als we trek hebben in iets lekkers dan kopen we het gewoon.”