6 tips voor Eurosonic Noorderslag: bonte stoet met flinke dosis Spanje

Welke poptalenten staan aan de vooravond van een doorbaak? Wie zien we deze zomer op de festivalpodia? Welke muziekstromingen voeren komend jaar de boventoon? Het Groningse dubbelfestival Eurosonic Noorderslag wijst vanaf woensdag als een poolster de weg.

Eerst zijn er drie avonden boordevol Europees talent – Spanje is dit jaar focusland met een bonte stoet artiesten – in zalen in de hele Groningse binnenstad (Eurosonic). Daarna presenteren zaterdag de nieuwste Nederlandse popacts zich (Noorderslag) in de Oosterpoort.

Ook wordt de jaarlijkse Popprijs uitgereikt, voor de belangrijkste bijdrage aan de Nederlandse popmuziek. Vorig jaar ging de erkenning naar rockband Di-Rect. De meest genoemde kanshebbers voor nu zijn het onopgesmukte Haagse trio Goldband, de in coronatijd doorgebroken zangeres Froukje, streamgigant Antoon of misschien toch de langverwachte Eefje de Visser. (Al veel te lang in de wachtkamer: Doe Maar, Golden Earring en Boudewijn de Groot)

Een verheugend gegeven voor deze editie van ESNS is dat de honderden optredens eindelijk weer zullen klinken voor publiek. In de door corona gemankeerde popjaren kwam alles uit Groningen via livestreams. Livemuziek wordt in dit lange muziekweekend extra hard gevierd.

Een selectie:

Marina Herlop

De muziek van de Spaanse Marina Herlop is complex, vervreemdend en zeer dynamisch. Haar stem doet daar niet voor onder: dromerig, mystiek en dan weer kraakhelder tot grote hoogte. En dat terwijl ze eigenlijk is opgeleid tot klassiek pianist.

Nou ja, dat hoor je ook goed terug. Hield ze zich voorheen vooral bij de combinatie van piano en zang, op haar laatste album Pripyat voegt ze daar elektronische muziek aan toe. Gebroken beats, glitcherige effecten, intense ritmes – het is mysterieus en wat verontrustend soms, maar vooral heel erg boeiend. (18/1 Stadsschouwburg)

Queralt Lahoz

Queralt Lahoz uit Barcelona voelt haarfijn aan waar de latin-golven anno 2023 op zullen stukslaan. Lahoz’ verhaal toont overeenkomsten met dat van Rosalía. Ze groeide ook op in een dorp bij Barcelona met veel immigranten uit Andalusië, en heeft een diepe fascinatie voor flamenco én wortels in hiphop, dancehall en andere urban stijlen. Maar muzikaal tappen ze uit verschillende vaten. Lahoz houdt traditie dichter tegen zich aan, experimenteert subtieler en grijpt eerder naar een zoet-sensuele r&b-beat dan harder werk. (19/1 Stadsschouwburg)

The Jordan

Als retrodiva Caro Emerald trok zangeres Caroline van der Leeuw met jazzy popliedjes een miljoenenpubliek. Nu zingt ze als The Jordan moderne persoonlijke liedjes waarin ze zich niet langer inhoudt. Meer drama, meer sensualiteit, meer diepte en inhoud. Het resultaat staat: een nieuwe, verlokkende sound. (20/1 Stadsschouwburg en 21/1 Oosterpoort)

Sans Soucis

Google op Sans Soucis en je krijgt vooral schoonheidsproducten. Maar daar kon wel eens verandering in gaan komen. De Italiaanse zangeres en producer Sans Soucis – inmiddels opererend vanuit Londen – heeft een veelzijdig geluid met invloeden uit jazz, soul, klassiek en Congolese ritmes. Haar stem is onnadrukkelijk sterk: weinig bombast, veel subtiele bewegingen. (19/1 Grand Theatre)

Marta Knight

Ook weer een Spaans talent dat eruit springt: de jonge Marta Knight leverde een debuutalbum (Strange Times Forever) af met aantrekkelijke, in de nachtelijke uren gepende droompop. Een wat lijzig stemgeluid levert op de plaat een noncha-coole houding op: benieuwd hoe dat live uitpakt. (20/1 Stadsschouwburg)

Kids Return

Zacht bedwelmend zijn de harmonietjes die het Franse duo Kids Return bedenkt. De twee Parijzenaars Adrien Rozé en Clément Savoye klinken lichtvoetig en zoet op het eerste gehoor. Maar het weelderige geluid à la Air en wellicht ook de aan The Mamas and The Papas denkende samenzang kruipen sneller in het oor dan je verwacht had. (19/1 Huize Maas)

Nonchelange

Een van de leukste namen van eigen bodem is de totaal eigenzinnige Nonchelange (Maarten Hutman) uit Zwolle. Absurd, luchtig, reflectief én origineel geeft hij tussen rap en zang een best hilarische kijk op alledaagse zaken in zoetige Nederpoptunes of licht bubbelende electropop. Zijn videoclips stoelen op de gekste ideeën maar ook zijn concerten zijn van een ontregelende absurditeit: hij houdt van zijn publiek, maar kom niet te dichtbij. (21/1 Oosterpoort)