Urge Overkill zet je wéér op het verkeerde been

De tragiek van Urge Overkill is dat hun bekendste nummer hen eigenlijk dwarszit. De hele wereld kent de ietwat belegen Neil Diamond-cover uit de Pulp Fiction-scene waarin Mia Wallace zingend en dansend door haar woonkamer fladdert, een dikke balk wegsnuift en nét niet bezwijkt aan een fatale overdosis. Onder Tarantino-fans werd ‘Girl, You’ll Be a Woman Soon’ een culthit, maar het campy gecroon was totaal niet representatief voor het ware vakmanschap van Urge. (Noodkreet: alsjeblieft mensen, luister liever naar hun ijzingwekkende anti-stress-manifest ‘The Break’.)

Op Oui doet UO weer waartoe de band op aarde is: basale, rafelige en soulvolle indierock maken waarin wanhoop en berusting hand in hand gaan en het ironisch afstandelijk gemurmel van Nash Kato prachtig contrasteert met de bezielde cri du coeurs van King Roeser. En toch zetten ze wéér iedereen op het verkeerde been: nu met een eigenzinnige vertolking van ‘Freedom’ van – je moet maar durven… – Wham!