Poolbiljarter Niels Feijen: ‘Ik heb er een bloedhekel aan om op het podium het volkslied van iemand anders te horen’

‘De laatste keer dat ik het EK won was in Veldhoven, in 2018. Eind vorig jaar viste ik achter het net, ik verloor toen met 9-8 in de kwartfinale. Met het oog op de A-status van NOC-NSF was dat een hele dure nederlaag. Die status had ik vlak voor corona in Las Vegas binnengehaald toen ik de kwartfinale haalde bij het WK 10-ball.

„Na de coronaperiode moest ik mijn status verlengen op het EK van 2021. Dat lukte me dus niet, maar het volgende EK was alweer in maart. Een inhaalslag. Na brons bij 10-ball en straightpool had ik de status alweer binnen, maar ik heb er een bloedhekel aan om op het podium te staan en het volkslied van iemand anders te horen. 8-ball gebruikte ik als hersteldiscipline en daarna heb ik bij 9-ball de gashendel nog even drie dagen lang opengezet en die Europese titel binnengetrokken.

„Ik heb een gezin. Het geld van die A-status kan ik goed gebruiken, omdat het een heleboel vaste lasten dekt. Daarnaast heb ik mijn vaste sponsoren. Toch is die toelage minder belangrijk geworden, ik haal nu ook inkomsten uit mijn YouTube-kanaal en de cursus mentale training die ik aanbied. Ik heb de laatste twintig jaar veel gestudeerd, een-op-een-sessies gedaan, boeken gelezen – ik ben nog steeds met cursussen bezig. Mijn cursus is voornamelijk op poolspelers gericht, onze sport is 80 à 90 procent mentaal. Kijk naar voetbal, als het aankomt op penalty’s draait die sport in een keer om, dan wordt het denkwerk. Dat is bij ons bij elke bal.

„Voor ik kinderen had ging ik wekenlang naar Amerika en speelde ik vijf, zes toernooien achter elkaar. Dat was goed voor mijn spel. Nu kies ik de krenten uit de pap, want ik heb niet twee mooie dochters op de aarde gezet om ze alleen maar via Facetime te zien. Ik weet dat ik sportief nog een stap kan zetten, maar ook dat ik er niet gelukkiger van word. In die zin speelt mijn leeftijd wel mee. Maar als je fit en gezond bent en er genoeg tijd en moeite in stopt, kun je als poolspeler tot je 55ste op hoog niveau mee. Ik ben fitter dan toen ik 25 was, ik heb meer ervaring en mijn spel is beter. Ik voel dat ik nog een major kan winnen.

„Het is fijn om te weten dat ik nog toernooien kan winnen. Ik heb na corona, toen het wedstrijdcircuit weer ging draaien, de balans moeten hervinden. Dat ik een toernooi won op de Eurotour, een jaarlijkse cyclus van zes toernooien, was voor mij een grotere bevestiging dan het EK. Het leverde mij een hogere Europese ranking op. Ik stond jarenlang in de top vijf, maar was zelfs even weggezakt uit de top twintig. Nu sta ik weer vijfde.

„Het is in onze sport wachten op de extra nul. Bij darten pakt de winnaar al gauw 400.000 euro, bij snooker 500.000. Bij ons 40.000 euro, en ik durf te stellen dat onze sport minstens zo spannend en zwaar is. Zeker qua emotionele rollercoaster. Er moet een grote sponsor komen die zegt: let’s go. Ik vind ook dat we het verdienen. Al heel lang.

„Er lopen een paar mooie persoonlijkheden rond en goede en fitte twintigers en dertigers. Met alle respect, maar die darters zijn me een partijtje out of shape. Aan het format kan het ook niet liggen. We hebben meerdere spelvormen, maar op tv zie je bijna altijd 9-ball, het koningsnummer. Ik heb zelf meer met straightpool. Daarin heb ik zeven van mijn elf Europese titels gewonnen. In deze spelvorm kan je in één beurt de wedstrijd uitschieten, ben je niet afhankelijk van geluk of pech. Je kan echt domineren. Vet vind ik dat.”