N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2022/09/data90673977-1a2859.jpg)
De Duitse pianist en politiek activist Igor Levit legt graag historische verbanden. Op een eerder album zette hij variaties van Bach en Beethoven naast modern werk van de Amerikaanse componist Frederic Rzwewski. Filosofische gelaagdheid en onderlinge relaties zijn Levits handelsmerk, ook als hij op het nieuwe album Tristan de natuur van de nacht en de duisternis in de mens uitpluist.
Het hart van het album is het grillige pianoconcert Tristan, dat de Duitser Hans Werner Henze begin jaren zeventig schreef in een tijd dat veel dierbaren hem ontvielen. Het stuk lijkt alle stadia van rouw te doorlopen, indrukwekkend uitgediept door Levit, het Gewandhausorchester en dirigent Franz Welser-Möst. Rondom dit monumentale werk beschouwt Levit verlangen en verlies in solostukken van Liszt, Mahler en bewerkingen van Wagners opera Tristan und Isolde. Vooral het bijna een half uur durende ‘Adagio’ uit Mahlers Tiende Symfonie groeit uit tot een ingrijpende luisterervaring.
