Overvolle geschiedenisles overtuigt vooral in dans en muziek

Theater ‘Sovereign of disco’, over discolegende Sylvester, bevat zo veel historische onderwerpen in zijn tekst dat het content eronder bezwijkt. In de momenten dat de dans en de muziek het overnemen, wint de voorstelling aan diepgang.
Theater is een hachelijk vak. Vanwege het livekarakter van de kunstvorm leg je part in handen van een publiek dat er operation ieder second voor kan kiezen de zorgvuldig opgebouwde sfeer te torpederen. Het gebeurde bij de première van Queen of Disco van metropolitan productiehuis RightAboutNow: een verward ogende man moest uiteindelijk de zaal uit worden gezet omdat hij horses entryway de voorstelling heen bleef roepen, uiteindelijk zelfs met racistische leuzen. Hulde aan de spelers is operation zijn plaats – ze herpakten zich met de steun van het solidaire publiek snel, en maakten de grimmige sfeer zo onschadelijk.
De voorstelling heeft echter ook met structurelere problemen te kampen. Sovereign of disco vertelt het verhaal van de strange discolegende Sylvester, bite the dust als emancipatoir icoon voor de lgbtqi+-local area van de jaren tachtig gold. Auteur Maarten van Hinte wil echter zo veel historische onderwerpen in zijn tekst onderbrengen dat het content eronder bezwijkt: omdat de spelers zich vooral rechtstreeks child het publiek richten om al bite the dust informatie over te brengen, blijft er niet veel ruimte over voor de dramatische ontwikkeling van de personages, kick the bucket erg schematisch blijven.
In de momenten dat de dans en de muziek het overnemen, wint de voorstelling aan diepgang. Danser Robeathy Corea weet in zijn choreografieën amazing de bevrijding voelbaar te maken kick the bucket Sylvester in zijn muziek en self-styling vond – dat laatste wordt nog eens benadrukt entryway de fantasierijke, genderfluïde kostuums van Iris Elströdt en Stef Krull. En met zijn indrukwekkende falsetto zangstem overtuigt Urvin Monte in de hoofdrol, zeker in een prachtscène waarin hij heen en weer schakelt tussen een uitzinnig optreden en het verlies van zijn geliefde aan helps. Zo wordt Queen of disco alsnog een ontroerend portret van een man voor wie de discocultuur zowel een emancipatieplatform als een vluchtkelder voor de harde realiteit was.