Alsof haar vader niet al meer dan twintig jaar na afloop aan de finish staat om in de armen te vallen. Alsof de winst in de Omloop Het Nieuwsblad niet alweer haar 249ste profzege op de weg was. Marianne Vos straalde zaterdagmiddag in het Belgische Ninove als een nieuweling.
Voor het eerst gestart in de Belgische openingskoers, op haar 36ste nota bene. En dan nog winnen ook, door in de eindsprint wereldkampioen Lotte Kopecky te verslaan. „Geweldig om het seizoen zo af te trappen”, sprak Vos. „Zo debuteren, daar had ik nooit van durven dromen.”
Na het WK in Glasgow, in augustus vorig jaar, werd Vos geopereerd aan een vernauwing van haar liesslagader. Al langer voelde ze de kracht in haar linkerbeen afnemen. Kon het nog goed komen? Na de operatie mocht ze wekenlang niets doen. Daarna begon een zwaar gevecht om terug te keren in de top.
Ze deed het eerder in 2015, na een burn-out. Jarenlang had Vos geheerst over het vrouwenpeloton, ‘kannibaal’ zoals ooit Eddy Merckx bij de mannen. De indrukwekkende docu de Terugkeer toont hoe ze uit een diep dal met succes terugknokt. Als renner misschien iets minder dominant maar nog altijd vol klasse. Als mens gelouterd.
Deze winter moest Vos na haar operatie het veldrijden aan zich voorbij laten gaan. „Je komt van heel ver, dus het duurt wel een tijdje voordat je weer op een goed niveau bent”, vertelde ze na de winst in Omloop Het Nieuwsblad aan Wielerflits.nl. Op de weg was ze bij de start van het seizoen bewust wat „onder de radar” gebleven, al duidden twee tweede plaatsen in de Ronde van Valencia op prima vorm. „Iedereen heeft gezien dat het goed met me gaat.”
In de finale van haar eerste Omloop rekende ze als vanouds af met Kopecky. Op de limiet counterde ze de Belgische wereldkampioen op de Muur, geslepen won ze de eindsprint van vier. Vader Henk en broer Anton zagen dat het goed was. „Mijn familie geniet hier zeker van, we hebben er met z’n allen naar toegeleefd.”
