Hans : „Toen we net hier in Diepenveen woonden, heb ik me veelvuldig bemoeid met het lokale verenigingsleven. Ik meldde me aan voor de Koningsdagorganisatie, zat bij de ijsbaanvereniging en de rugbyclub. Dat is na mijn ziekte helemaal verdwenen.”
Ellen : „Dat Hans hier nog zit, is een medisch wonder.”
Hans : „In 2020 kwamen we erachter dat ik een uitgezaaid melanoom had. De kanker zat all over the place .”
Ellen : „De dokters zeiden tegen Hans: we kunnen een experimentele immunotherapie doen, maar als dat niet werkt, ben je binnen twee maanden dood. Het wonder is geweest dat die immuno belachelijk goed aansloeg.”
Hans : „In een paar weken tijd heeft de therapie alle foute cellen opgeruimd. Nu moet ik eens per drie maanden een scanapparaat in ter controle. Dat is altijd weer spannend.”
Ellen : „Het heeft wel wat zaken veranderd. Hans maakt zich minder druk om de wereld, de politiek, voetbal. Hoewel: vorige week zaten hond Sepp en ik nog tegen het plafond omdat Go Ahead Eagles had verloren. Nou, werkelijk. Ik was blij dat we vrijstaand wonen, zeg maar.”
Hans : „Neeeee, nu overdrijf je.”
Ellen : „Oké, ik geef toe: vroeger ging je op álles in en zocht je al die prikkels op. Dat is nu wel voorbij.”
Een aandachtvragertje
Hans : „We hebben altijd honden gehad en altijd met Bijbelse namen. De eerste jack russel was Sam, van Samuel. Toen kwam Moos, van Mozes – dat hadden de kinderen gekozen.”
Ellen : „Dat zijn de twee dochters uit het eerdere huwelijk van Hans. Wij kregen een relatie toen zij twee en vier jaar oud waren. Dus ze zijn niet van mij, maar ze horen wel bij mij, na al die jaren.”
Hans : „Onze huidige hond heet Sepp, de verkorting van Joseph. Het is een aandachtvragertje hoor. Of een aandachtkrijger, kan ik misschien beter zeggen.”
Ellen : „Sepp is een verbindende factor tussen ons. Wij hebben allebei een heel ander leven, dan is het belangrijk om ook dingen samen te hebben. Als we met Sepp op vakantie zijn, zorgt Hans in een restaurant voor een kleedje onder tafel en regel ik een bakje water. En we leren ’m allerlei trucjes. Als ik ‘kusje!’ zeg, dan springt hij op en drukt zijn snuit tegen mijn neus. Heel grappig. Maar Hans en ik volgen ook samen een wijncursus, gaan naar het theater of filmhuis en hebben een culinaire vriendengroep.”
Hans : „Van nature houd ik dat soort dingen een beetje af. Ik ben wat meer een eigenheimer. Ook omdat ik op een gegeven moment weleens vermoeid raak van…”
Ellen : „Gebabbel.”
Hans : „Gebabbel, ja.”
Ellen : „Als ik daar wél zin in heb, moet ik leren om zelf naar vrienden of het theater te gaan. Zo ben ik laatst in mijn eentje naar Paulien Cornelisse geweest. Ook helemaal oké!”
Hans : „Tegenwoordig heb ik wat minder behoefte aan dat soort uitjes.”
Ellen : „Het heeft er denk ik ook mee te maken dat we ons hier, op deze plek, geworteld voelen. Vroeger gingen we in de zomer standaard drie weken op vakantie. Nu denk ik: waarom? Ik wil gewoon hier lekker in mijn tuin en rond mijn huis zijn. Hier laadt mijn batterij op.”
Opstaan
Om half zeven gaat de wekker. Ellen schiet in haar hondenuitlaat-outfit en gaat drie kwartier met Sepp lopen. Hans staat iets later op, zet alvast eten voor de hond klaar en maakt ontbijt.
Vervoer
Ellen heeft een auto van de zaak. Hans doet bijna alles met de fiets in het dorp.
Hobby’s
Tuinieren is een grote hobby van hen allebei. Ellen verzorgt de grote moestuin, Hans is van het siertuingedeelte.
Bedtijd
Ellen is naar eigen zeggen een ‘vroegslaper’ en gaat tussen 22.00 en 22.30 uur naar bed. Hans volgt een half uur later.
Laatste grote uitgave
Twee hekjes en een nieuwe beukenhaag om de voortuin. Dat kostte een paar duizend euro.
In Spitsuur vertellen stellen en singles hoe zij werk en privé combineren. Meedoen? Mail naar [email protected]
Nieuwsbrief NRC Slim Leven
Stukken die je helpen om je leven fijner en je carrière beter te maken
Een versie van dit artikel verscheen ook in
de krant van 18 maart 2023 
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data98059038-75c72d.jpg)
