N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data90981715-2082be.jpg)
Frontman Tom Smith benadrukt het graag: zijn band Editors, groot geworden in meeslepende meezingrock, houdt van een verrassingseffect. De bandsound verschiet per album van kleur. Op In Dream (2015) en Violence (2018) waren er al genoeg hints, maar nu Benjamin John Power (producer Blanck Mass) als volwaardig lid is toegetreden is de indierock officieel overgoten met beats, synths en samples. Positief? Alleen als je van een verschroeiend harde elektro-industriële sound houdt. Want het is een ontwikkeling die op EBM – de titel hint naar de eerste golf ‘electronic body music’ – vrij wezenloos aanvoelt. Wat een opgefokt en volgestopt opjagen is dit, track na track. Het vlakke computergestuurde stampwerk vreet tekst of songstructuur op. Een jachtig ‘Picturesque’ vol synthgeweld of dat dystopische ‘Strawberry Lemonade’, wat moet je er mee? Dan zijn melodische bangers als ‘Vibe’ of ‘Karma Climb’ nog prima clubnachtopwarmers.
