Diepe wonden

Begin deze week waren er voor de Madrilenen maar twee gespreksonderwerpen: de Champions League-wedstrijd van Real tegen Paris Saint-Germain en de oorlog in Oekraïne. Twee totaal verschillende gebeurtenissen die onvergelijkbare, maar heftige emoties oproepen.

In de Spaanse hoofdstad ontmoetten de grootmachten van het topvoetbal elkaar eigenlijk net iets te vroeg. Zelden stonden er in een achtste finale zoveel spectaculaire voetballers op het veld. De buitenkant van stadion Santiago Bernabeu bood woensdag een mistroostige aanblik: grauw en grijs. Imposant, dat wel. Het stadion wordt volop gerenoveerd, en alleen met een speciale pas mag je in de buurt van de verbouwingswerkzaamheden komen. Ik was in het bezit van zo’n speciale pas, dus ik kon van dichtbij zien hoe het stadion wordt opgeknapt. Met de tv-ploeg waarmee ik werkte liepen we ongeveer vijftig meter voordat we binnen waren; daar is zelfs tijdens de verbouwing sprake van een magische sfeer. Toen ik langs de tribunes liep, zag ik weer mooie momenten voor me uit de tijd dat ik in dit stadion speelde.

Net als in Parijs werd deze wedstrijd volledig gecontroleerd door PSG. Kylian Mbappé maakte weer eens duidelijk waarom hij al een jaar bovenaan het verlanglijstje staat van Real. Hij heeft snelheid en techniek in korte en lange ruimte, en benutte woensdagavond praktisch alle kansen. Buitenspel of niet, dat kon hem niet schelen. Wat een killer. Maar Karim Benzema besloot dat het nog geen tijd was voor Real Madrid om uit de Champions League gestoten te worden. Bij een 1-0 achterstand scoorde hij in de tweede helft binnen twintig minuten driemaal en zo stuurde hij eigenhandig de Franse favoriet terug naar Parijs, met een hele diepe wond.

Diepe wonden die helaas ook in Oekraïne worden geslagen. De meeste verhalen kennen we – bij een daarvan, in de schaduw van de ellende die de Oekraïners treft, wil ik nog even stilstaan. In Soemi zat een grote groep studenten vast. De meesten van hen kwamen uit India, ook waren er veel Afrikaanse studenten bij. Ze waren al een week aan hun lot overgelaten. De meeste studenten die Oekraïne uit wilden, werden aan de grens teruggestuurd vanwege hun afkomst. Sommigen probeerden een trein in te komen, maar militairen verhinderden dat. Een goede vriend van me die geboren is in New Delhi, in Zweden woont en in het bezit is van een Zweeds paspoort, besloot om deze studenten te hulp te schieten. Hij mobiliseerde de Zweedse regering en zakenrelaties, en vloog naar Warschau. Via een stichting werden binnen twee dagen fondsen geworven om zijn reddingsactie mogelijk te maken: uiteindelijk werden 500 studenten met bussen en taxi’s over de grens geholpen. Naast de Indiase studenten ook 150 Nigerianen en 50 Egyptenaren. Die Zweedse reddingsactie was hún speciale pas om Oekraïne uit te komen.

Wat een wedstrijd speelde mijn vriend bij de grens van Oekraïne. Dezelfde stichting treft voorbereidingen voor een nieuwe missie. Wellicht kunnen meer Europese landen zich bij dit initiatief aansluiten, zodat nog meer mensen die gediscrimineerd worden in Oekraïne hun leven elders kunnen voortzetten. Iedereen verdient gelijke kansen.