Bowler Kenneth Ramos: ‘Een bal die met een bocht tien pionnen omkeilt – dat wilde ik ook’

„Ik was vijf jaar toen ik voor het eerst een bowlingbaan bezocht met mijn ouders en mijn zus in Hoofddorp. Ik weet nog dat ik goede bowlers met effect zag gooien. Dat maakte grote indruk. Een bal die met een bocht tien pionnen omkeilt – dat wilde ik ook.

„Drie jaar later ben ik zelf gaan bowlen. Dat viel tegen. Die special effects komen natuurlijk pas als je de basis onder de knie hebt. Ik mopperde wat, maar mijn ouders spraken me moed in.

„In de eerste jaren speelde ik alleen op zaterdag, op de vereniging. Na een tijdje mocht ik met de nationale jeugd meedoen en kwam de maandag erbij. Daarna liep het snel op tot vijf keer in de week. Tegenwoordig ben ik de enige in het gezin die nog bowlt. De rest is te druk met werk of studie.

„Ik was dertien toen ik mijn eerste toernooi won – dat gaf vertrouwen. Ik herinner me dat ik niet meer wilde stoppen. Het gaf een rush. Niet dat ik superambitieus was. Ik ben gaan bowlen omdat mijn ouders wilden dat ik een sport ging beoefenen, anders zat ik maar de hele dag thuis. Van alle sporten trok bowlen mij het meest.

„Het scheelde maar weinig of ik was het EK dit jaar misgelopen. Twee mensen uit de selectie moesten afhaken, waardoor ik twee dagen voor het toernooi alsnog werd opgeroepen. Het werd in Finland gehouden tijdens mijn zomervakantie. Natúúrlijk zei ik ‘ja’.

„De finale tegen Italië was één van de mooiste ervaringen in mijn nog korte loopbaan. In het begin moest ik wennen aan de camera’s, en de toeschouwers die dicht op de baan zaten. Alle ogen zijn op jou gericht als je gooit. De kunst is om je te focussen op de uitvoering. Dat moest ik snel voor elkaar zien te krijgen, want zo’n finale duurt maar een uur.

„Doe wat je altijd doet, zei ik tegen mezelf. Lekker balletje gooien, niet te veel nadenken. Ik moet zeggen dat dat best goed ging. Natuurlijk had ik ook mindere fases, maar bij de eerste worp was ik de enige die een strike gooide. Dat kon het team goed gebruiken om vertrouwen te tanken en een basis te leggen voor de rest van de finale.

„Bij de zesde beurt maakte Italië een misser, waardoor wij een flinke voorsprong kregen. Tot de laatste twee of drie worpen bleef het spannend, maar toen mijn maat de laatste bal gooide, wist ik dat de winst ons niet meer kon ontglippen. De eerste landentitel voor Nederland sinds het WK van 1997! Ik sprong de baan op. We waren moe, maar voldaan, en gaven elkaar een groepsknuffel.

„Mijn droom is om als prof in de Verenigde Staten te gaan spelen. Ik heb daar een half jaar met een sportbeurs op een college in Georgia gestudeerd. De studie lag mij niet, maar het bowlen vond ik geweldig. Ik heb in bowling houses gespeeld met meer dan zeventig banen, waar honderden mensen van alle leeftijden meededen aan toernooien. Het niveau is in de VS zó hoog, dat wil je niet weten.

„Hoe wij onze Europese titel hebben gevierd? Met een borrel in het vliegtuig, haha.”