Geen duiding

Als ze me later vragen waar ik was toen ‘de bom’ ontplofte, zal ik moeten zeggen: in een hok boven een Talpa-redactie op het Mediapark. Dicht bij, zo niet op, ground zero, maar toch ver weg. Het is toeval: ik moest hier zijn om een voice-over in te spreken en daarna heb ik me teruggetrokken om deze column te typen. Actualiteit en deadline kruisen elkaar op een heel lelijke manier. U bent inmiddels volledig op de hoogte, de verslaggever ter plaatse weet nog van niets.

Af en toe heb ik mijn hoofd uit mijn hok gestoken om de stemming te peilen, maar de paar mensen die hier zijn functioneerden nog gewoon.

Het heeft iets surrealistisch.

Ik ben de cipier die koffie dronk toen de gevangenen ontsnapten, de badmeester die even werd weggeroepen waarna de hele schoolklas verdronk en de sportjournalist die tijdens de laatste minuten van Ajax – Tottenham Hotspur heel nodig moest plassen.

Als ik nog tien minuten niet kijk, hoef ik het helemaal niet meer zien, schiet het door me heen. Dan kan ik Tim Hofman skippen en heb ik later op de avond genoeg aan de oeverloze duiding van de eerstegraadsdeskundigen die vaak niet zozeer deskundig zijn maar wel goed kunnen herhalen.

Op Twitter valt het volgens mijn tijdlijn niet mee.

Alle betrokkenen zijn walgelijk.

Ik pak mijn computer in, daal de trappen af, passeer de studio van VI Vandaag, waar Britt Dekker die avond de duiding verzorgt.

Een vrouw zegt: „John gaat zo zitten.”

Ik word opgehaald, stap in een auto.

„Jij hebt genoeg van alle viezigheid?”, grapt mijn chauffeur. Hij vraagt of we kunnen blijven staan zodat hij naar zijn smartphone kan blijven kijken. Ik fantaseer onderweg dat hij niet naar de weg, maar naar zijn smartphone staart en ons dan de prut in rijdt. Het zou de ultieme straf zijn, dat ik op een dag als deze door medianieuws de dood in word gedreven.

‘Vulkanoloog opgeslokt door lavastroom.’

Op Radio 538 duiden ze het nieuws van de dag. Een slachtoffer heeft aangifte gedaan tegen Ali B, John de Mol wil bij Talpa een nieuw protocol voor het melden van misbruik en grijze auto’s worden in Nederland het meest verkocht.

Ik ben genoeg op de hoogte om mee te kunnen praten.

Neemt u maar van mij aan: het is walgelijk.